آیه ۵۵ سوره کهف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵۵ سوره کهف'''، پنجاه و پنجمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. این آیه به لجوج بودن برخی انسانها اشاره دارد. | '''آیه ۵۵ سوره کهف'''، پنجاه و پنجمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. این آیه به لجوج بودن برخی انسانها اشاره دارد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه قبل، [[قرآن]] در این آیه چنین میگوید: «مانع انسانهای لجوج از [[ایمان]] و [[استغفار]] از [[گناهان]] به هنگامیکه [[هدایت]] به سویشان آمده این است که آنها انتظار سرنوشت پیشینیان را داشتند یا [[عذاب]] الهی را میخواستند با چشمان خویش مشاهده کنند.» به گفته مکارم، اشاره آیه به این حقیقت است که این گروه لجوج تنها در دو حالت ایمان میآورند: نخست زمانی که عذابهای دردناک اقوام گذشته را | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه قبل، [[قرآن]] در این آیه چنین میگوید: «مانع انسانهای لجوج از [[ایمان]] و [[استغفار]] از [[گناهان]] به هنگامیکه [[هدایت]] به سویشان آمده این است که آنها انتظار سرنوشت پیشینیان را داشتند یا [[عذاب]] الهی را میخواستند با چشمان خویش مشاهده کنند.» به گفته مکارم، اشاره آیه به این حقیقت است که این گروه لجوج تنها در دو حالت ایمان میآورند: نخست زمانی که عذابهای دردناک اقوام گذشته را دربرگرفت، آنها را نیز فروبگیرد و دوم آنکه لااقل عذاب الهی را با چشم خود ببینند. به اصطلاح ایمان اضطراری بیاورند که از دیدگاه قرآن این نوع ایمان ارزشی نخواهد داشت.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۷۱–۴۷۲|ج=۱۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۴۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کهف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۰ | ||||
| شماره آیه | ۵۵ | ||||
| شماره جزء | ۱۵ | ||||
| شماره حزب | ۶۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۵ سوره کهف، پنجاه و پنجمین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. این آیه به لجوج بودن برخی انسانها اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَنْ يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ وَيَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَنْ تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و (چيزي) مردم را باز نداشت از اينکه ايمان آورند ـ آنگاه که هدايت بهسوی آنان آمد ـ، و از پروردگارشان آمرزش بخواهند، مگر اينکه سرنوشت پيشينيان بر سر آنان بيايد و يا اينکه آشکارا عذاب بدينشان برسد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و مردمان را به هنگامی که هدایت به سویشان آمد، چیزی از ایمان آوردن و آمرزش خواهی از پروردگارشان باز نداشت، مگر آنکه سنت پیشینیان برای آنان نیز پیش آمد، یا عذاب رویا رویشان آمد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه قبل، قرآن در این آیه چنین میگوید: «مانع انسانهای لجوج از ایمان و استغفار از گناهان به هنگامیکه هدایت به سویشان آمده این است که آنها انتظار سرنوشت پیشینیان را داشتند یا عذاب الهی را میخواستند با چشمان خویش مشاهده کنند.» به گفته مکارم، اشاره آیه به این حقیقت است که این گروه لجوج تنها در دو حالت ایمان میآورند: نخست زمانی که عذابهای دردناک اقوام گذشته را دربرگرفت، آنها را نیز فروبگیرد و دوم آنکه لااقل عذاب الهی را با چشم خود ببینند. به اصطلاح ایمان اضطراری بیاورند که از دیدگاه قرآن این نوع ایمان ارزشی نخواهد داشت.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۴۷۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳: ۴۴۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۲: ۴۷۱–۴۷۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کهف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۵۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
