آیه ۸۷ سوره کهف
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کهف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۰ | ||||
| شماره آیه | ۸۷ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸۷ سوره کهف، هشتاد و هفتمین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. این آیه اشاره به سخن «ذوالقرنین» است مبنی بر مجازات دنیوی و اخروی مردم گناهکاران و بدکاران.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قَالَ أَمَّا مَنْ ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ ثُمَّ يُرَدُّ إِلَىٰ رَبِّهِ فَيُعَذِّبُهُ عَذَابًا نُكْرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«گفت: اما کسي که ستم کند او را عذاب خواهي داد سپس در آخرت بهسوی پروردگارش برگردانده ميشود و او (نيز) سخت عذابش ميدهد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«گفت هرکس شرک ورزد، زودا که عذابش کنیم، سپس به سوی پروردگارش باز برده میشود، و او به عذابی سخت معذبش میدارد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن میگوید: «ذوالقرنین» در برابر الهام خداوند به او که از او سؤال کرد با آن گروه از مردم (غرب زمین) چه خواهد کرد، چنین پاسخ داد: اما هر کسی از آنها که ستم کرده او را مجازات خواهیم کرد و سپس زمانیکه به سوی پروردگارش بازمیگردد، خداوند نیز او را عذاب شدیدی خواهد نمود. (مشمول عذاب دنیا و آخرت خواهند بود.)[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۴۹۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳: ۴۹۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۲: ۵۲۷-۵۲۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کهف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۵۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
