آیه ۷۱ سوره کهف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷۱ سوره کهف'''، هفتاد و یکمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. اشاره آیه به داستان سوار شدن [[موسی]] و [[خضر]] به کشتی و سوراخ کردن آن توسط خضر است. | '''آیه ۷۱ سوره کهف'''، هفتاد و یکمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. اشاره آیه به داستان سوار شدن [[موسی]] و [[خضر]] به کشتی و سوراخ کردن آن توسط خضر است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه ماجرای موسی و خضر چنین میگوید: «موسی به همراه خضر حرکت کردند تا اینکه بر | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه ماجرای موسی و خضر چنین میگوید: «موسی به همراه خضر حرکت کردند تا اینکه بر کشتیسوار شدند. در آنجا موسی دید که آن مرد عالم کشتی را سوراخ کرد. ناگهان موسی که تعهدش را فراموش کرده بود، رو به خضر اعتراض کرد و گفت: آیا کشتی را سوراخ کردی که اهل آن را غرق کنی؟ به راستی که چه کار بدی انجام دادی.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۹۱–۴۹۲|ج=۱۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۴۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کهف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۰ | ||||
| شماره آیه | ۷۱ | ||||
| شماره جزء | ۱۵ | ||||
| شماره حزب | ۶۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷۱ سوره کهف، هفتاد و یکمین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به داستان سوار شدن موسی و خضر به کشتی و سوراخ کردن آن توسط خضر است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَانْطَلَقَا حَتَّىٰ إِذَا رَكِبَا فِي السَّفِينَةِ خَرَقَهَا ۖ قَالَ أَخَرَقْتَهَا لِتُغْرِقَ أَهْلَهَا لَقَدْ جِئْتَ شَيْئًا إِمْرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس به راه افتادند تا آنکه سوار کشتي شدند، (و خضر) آن را سوراخ کرد (موسي) گفت: آيا آن را سوراخ کردي تا سرنشينان را غرق کني؟ بيگمان کار بسيار بدي کردي»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پس رهسپار شدند تا آنکه سوار کشتیای شدند [و خضر] آن را سوراخ کرد [موسی] گفت سوراخش کردی که سرنشینانش را غرق کنی؟ عجب کار هولانگیزی کردی»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه ماجرای موسی و خضر چنین میگوید: «موسی به همراه خضر حرکت کردند تا اینکه بر کشتیسوار شدند. در آنجا موسی دید که آن مرد عالم کشتی را سوراخ کرد. ناگهان موسی که تعهدش را فراموش کرده بود، رو به خضر اعتراض کرد و گفت: آیا کشتی را سوراخ کردی که اهل آن را غرق کنی؟ به راستی که چه کار بدی انجام دادی.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۴۸۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳: ۴۶۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۲: ۴۹۱–۴۹۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کهف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۵۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
