آیه ۲۷ سوره احقاف: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۷ سوره احقاف''' بیست و هفتمین [[آیه]] از چهل و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۲۷ سوره احقاف''' بیست و هفتمین [[آیه]] از چهل و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. به دنبال آیات قبلی، در این آیه نیز برای تهدید بیشتر [[مشرکان]] [[مکه]] به سرگذشت سایر اقوام سرکش گذشته اشاره میشود که مانند «[[قوم عاد]]» نابود و هلاک شدند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] برای تأکید بیشتر و باز هم برای تهدید مشرکان مکه، به آنها چنین میگوید: «ما اقوام سركشی را که در اطراف شما زندگی میکردند؛ هلاک کردیم. ما آیات خود را به صورتهای گوناگون برای آنها بیان کردیم، شاید بازگردند.» به گفته مکارم، اقوام دیگری همچون «[[قوم ثمود]]»، [[قوم سبا]]، قوم [[شعیب]] و قوم [[لوط]] که در سرزمینهای اطراف و نزدیک به [[عربستان سعودی|عربستان]] بودند، همگی بر اثر نافرمانی خداوند هلاک و نابود شدند و به عنوان درس عبرتی برای آیندگان در این آیه معرفی شدهاند. همچنین براساس متن آیه، خداوند به شکلهای مختلفی این گروه از انسانها را متذکر ساخته بود ولی آنها به خاطر [[غرور]] و لجاجتشان تسلیم [[حق]] نشدند و سرانجام با [[عذاب]] الهی گرفتار شده و از بین رفتند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۶۱-۳۶۲|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۱۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | احقاف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۲۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۷ سوره احقاف بیست و هفتمین آیه از چهل و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. به دنبال آیات قبلی، در این آیه نیز برای تهدید بیشتر مشرکان مکه به سرگذشت سایر اقوام سرکش گذشته اشاره میشود که مانند «قوم عاد» نابود و هلاک شدند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا مَا حَوْلَكُمْ مِنَ الْقُرَىٰ وَصَرَّفْنَا الْآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و به راستی آبادیهایی که در پیرامونتان قرار دارند نابود کردیم و ما آیات خود را به صورتهای گوناگون بیان داشتیم، باشد که برگردند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به راستی چه بسیار از شهرهایی را که پیرامونتان بود، نابود کردیم و آیات [خود] را گونهگون بیان کردیم، باشد که بازآیند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن برای تأکید بیشتر و باز هم برای تهدید مشرکان مکه، به آنها چنین میگوید: «ما اقوام سركشی را که در اطراف شما زندگی میکردند؛ هلاک کردیم. ما آیات خود را به صورتهای گوناگون برای آنها بیان کردیم، شاید بازگردند.» به گفته مکارم، اقوام دیگری همچون «قوم ثمود»، قوم سبا، قوم شعیب و قوم لوط که در سرزمینهای اطراف و نزدیک به عربستان بودند، همگی بر اثر نافرمانی خداوند هلاک و نابود شدند و به عنوان درس عبرتی برای آیندگان در این آیه معرفی شدهاند. همچنین براساس متن آیه، خداوند به شکلهای مختلفی این گروه از انسانها را متذکر ساخته بود ولی آنها به خاطر غرور و لجاجتشان تسلیم حق نشدند و سرانجام با عذاب الهی گرفتار شده و از بین رفتند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره احقاف، چهل و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره جاثیه و پیش از سوره ذاریات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۱۰، ۱۵، ۳۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۲۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۳۱۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۰۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۰۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۳۶۱-۳۶۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره احقاف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۴۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
