آیه ۳۲ سوره دخان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۲ سوره دخان''' سی و دومین [[آیه]] از چهل و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۳۲ سوره دخان''' سی و دومین [[آیه]] از چهل و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه، قوم [[بنیاسرائیل]] «[[امت]] برگزیده زمان خویش» معرفی شدهاند که این مطلب از مواهب و [[نعمت|نعمات]] [[خداوند]] نسبت به این گروه به شمار میآید. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه یکی از مواهب و عنایات خداوند بر بنیاسرائیل را اینگونه بیان کرده است: «ما آنها را از روی علم خویش بر جهانیان در آن عصر و زمان برتری دادیم و برگزیدیم.» به گفته مکارم، این قوم، امت برگزیده زمان خود بودند؛ اما متاسفانه آنها قدر این نعمت را ندانستند و به کفران نعمت روی آوردند و سرانجام مورد [[عذاب]] و مجازات الهی قرار گرفتند. به گزارش وی، برخی [[مفسران]] معتقدند که این آیه در مقام بیان امتیاز بنیاسرائیل نیست؛ بلکه منظور این است: «با وجود اینکه ما علم داشتیم آنها از این نعمات الهی سوءاستفاده میکنند، برتری به آنها دادیم تا ایشان را بیازماییم.» لذا این برگزیدن خداوند دلیل بر مزیت و امتیاز برای آنان نیست. بلکه همراه آن یک مذمت ضمنی نیز در مضمون آیه وجود دارد. چراکه آنها نتوانستند از آزمایش الهی سربلند بیرون بیایند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۸۳-۱۸۵|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۵۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | دخان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۹ | ||||
| شماره آیه | ۳۲ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۲ سوره دخان سی و دومین آیه از چهل و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه، قوم بنیاسرائیل «امت برگزیده زمان خویش» معرفی شدهاند که این مطلب از مواهب و نعمات خداوند نسبت به این گروه به شمار میآید.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَىٰ عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و ما بنیاسرائیل را آگاهانه برگزیدیم و بر جهانیان برتری دادیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به راستی که ایشان [بنیاسرائیل] را آگاهانه بر جهانیان [هم زمانشان] برگزیدیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه یکی از مواهب و عنایات خداوند بر بنیاسرائیل را اینگونه بیان کرده است: «ما آنها را از روی علم خویش بر جهانیان در آن عصر و زمان برتری دادیم و برگزیدیم.» به گفته مکارم، این قوم، امت برگزیده زمان خود بودند؛ اما متاسفانه آنها قدر این نعمت را ندانستند و به کفران نعمت روی آوردند و سرانجام مورد عذاب و مجازات الهی قرار گرفتند. به گزارش وی، برخی مفسران معتقدند که این آیه در مقام بیان امتیاز بنیاسرائیل نیست؛ بلکه منظور این است: «با وجود اینکه ما علم داشتیم آنها از این نعمات الهی سوءاستفاده میکنند، برتری به آنها دادیم تا ایشان را بیازماییم.» لذا این برگزیدن خداوند دلیل بر مزیت و امتیاز برای آنان نیست. بلکه همراه آن یک مذمت ضمنی نیز در مضمون آیه وجود دارد. چراکه آنها نتوانستند از آزمایش الهی سربلند بیرون بیایند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره دخان، چهل و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره زخرف و پیش از سوره جاثیه نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره دخان، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۶۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۲۰۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۱۸۳-۱۸۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره دخان»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۹۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
