آیه ۲۹ سوره احقاف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۹ سوره احقاف''' بیست و نهمین [[آیه]] از چهل و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۲۹ سوره احقاف''' بیست و نهمین [[آیه]] از چهل و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه به [[ایمان]] آوردن گروهی از [[جن|جنیان]] به [[پیامبر اسلام]] است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در این آیه به پیامبر اسلام چنین گفته میشود: «به خاطر بیاور موقعی که گروهی از جن را به سوی تو متوجه ساختیم که به [[قرآن]] گوش فرا دهند. هنگامی که در برابر قرآن حضور يافتند {و آياتش را شنیدند} به یکدیگر گفتند: خاموش باشید و بشنوید. هنگامی که [[تلاوت]] قرآن پایان يافت؛ همچون مبلغانی به سوی قوم خود رفتند و آنها را انذار کردند و آنها را آگاه ساختند.» بنابر گفته مکارم، تعبیر «صرفنا» (از ماده صرف) که به معنی منتقل ساختن چیزی از حالتی به حالت دیگر است، ممکن است اشاره به این معنی باشد که [[طائفه]] جن قبلا از طریق «[[استراق سمع]]» به اخبار آسمانها گوش فرا میدادند، با ظهور پیامبر اسلام از آن بازگردانده شدند و به سوی قرآن روی آوردند. در لغت «نفر» چنان که [[راغب]] در ''[[مفردات]]'' گفته به معنی گروهی از مردان است که میتوانند به اتفاق یکدیگر کوچ کنند و مشهور است در ميان لغتشناسان، به جماعتی از سه تا ده نفر و بعضی تا چهل نفر گفته شده است. همچنین «انصتوا» (از ماده انصات) به معنی «سكوت همراه با استماع و توجه» است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۶۷-۳۶۹|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۳۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | احقاف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۲۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۹ سوره احقاف بیست و نهمین آیه از چهل و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به ایمان آوردن گروهی از جنیان به پیامبر اسلام است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَإِذْ صَرَفْنَا إِلَيْكَ نَفَرًا مِنَ الْجِنِّ يَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوا أَنْصِتُوا ۖ فَلَمَّا قُضِيَ وَلَّوْا إِلَىٰ قَوْمِهِمْ مُنْذِرِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هنگامیکه گروهی از جنّیان را بهسوی تو روانه کردیم تا قرآن را بشنوند پس وقتی که حاضر آمدند گفتند: خاموش باشید پس چون (تلاوت قرآن) به پایان آمد بیمکنان بهسوی قومشان بازگشتند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چنین بود که گروهی از جن را متوجه تو ساختیم که به قرآن گوش سپارند، و چون نزد او حضور یافتند گفتند خاموش باشید [و گوش دهید]، و چون سپری شد، هشدارگر به سوی قومشان بازگشتند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در این آیه به پیامبر اسلام چنین گفته میشود: «به خاطر بیاور موقعی که گروهی از جن را به سوی تو متوجه ساختیم که به قرآن گوش فرا دهند. هنگامی که در برابر قرآن حضور يافتند {و آياتش را شنیدند} به یکدیگر گفتند: خاموش باشید و بشنوید. هنگامی که تلاوت قرآن پایان يافت؛ همچون مبلغانی به سوی قوم خود رفتند و آنها را انذار کردند و آنها را آگاه ساختند.» بنابر گفته مکارم، تعبیر «صرفنا» (از ماده صرف) که به معنی منتقل ساختن چیزی از حالتی به حالت دیگر است، ممکن است اشاره به این معنی باشد که طائفه جن قبلا از طریق «استراق سمع» به اخبار آسمانها گوش فرا میدادند، با ظهور پیامبر اسلام از آن بازگردانده شدند و به سوی قرآن روی آوردند. در لغت «نفر» چنان که راغب در مفردات گفته به معنی گروهی از مردان است که میتوانند به اتفاق یکدیگر کوچ کنند و مشهور است در ميان لغتشناسان، به جماعتی از سه تا ده نفر و بعضی تا چهل نفر گفته شده است. همچنین «انصتوا» (از ماده انصات) به معنی «سكوت همراه با استماع و توجه» است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره احقاف، چهل و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره جاثیه و پیش از سوره ذاریات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۱۰، ۱۵، ۳۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۲۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۳۲۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۰۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۰۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۳۶۷-۳۶۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره احقاف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۴۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
