آیه ۳ سوره دخان
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | دخان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۹ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره دخان سومین آیه از چهل و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. موضوع آیه نزول قرآن و زمان نزول آن است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ ۚ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بدون شک ما آنرا در شبی خجسته نازل کردهایم و ما همواره بیمدهنده بودهایم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که ما آن را در شبی فرخنده فرو فرستادهایم که ما هشداردهندهایم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه از زمان نزول این کتاب آسمانی سخن گفته است: «بطور مسلم ما قرآن را در شبی پربرکت نازل کردیم. ما همواره انذارکننده بودیم.» به گفته مکارم، «مبارک» (از ماده برکت) به معنای سودمند، جاویدان و پردوام است. به گفته وی، غالب مفسران، زمان نزول قرآن بر پیامبر اسلام را به شب قدر تفسیر کردهاند و از ظاهر آیه نیز برمیآید که تمام قرآن در همان شب نازل شده است. همچنین هدف از نزول این کتاب برطبق متن آیه، انذار و هشدار به مشرکان و ظالمان است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره دخان، چهل و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره زخرف و پیش از سوره جاثیه نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره دخان، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۵۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۹۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۱۴۷-۱۴۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره دخان»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۹۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
