آیه ۲۶ سوره شوری: تفاوت میان نسخهها
(ایجاد مقاله آیات) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۶ سوره شوری''' بیست و ششمین [[آیه]] از چهل و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به اجابت [[دعا|دعای]] [[مؤمنان]] و [[عذاب]] [[کافران]] اشاره شده است. | |||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص= | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۵۹۰|ج=۲۷}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۵۰|ج=۱۸}}</ref> | ||
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | <blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | ||
== ترجمه == | == ترجمه == | ||
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص= | [[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۴۸۶}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | ||
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص= | [[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۴۸۶}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه بهطور مختصر به پاداش مؤمنان و عذاب کافران اشاره دارد و اینگونه میگوید: «[[خداوند]] درخواست كسانی را که ایمان آوردهاند و [[عمل صالح]] انجام دادهاند؛ اجابت میکند. بلکه از فضل خود بر ایشان میافزاید.اما برای کافران عذاب شدیدی است.» مکارم درباره تفسیر اجابت درخواست مؤمنان چندین نظر از مفسران را آورده است؛ از جمله: اجابت دعای مؤمنان درباره یکدیگر، پذیرش طاعات و [[عبادت|عبادات]] آنان و [[شفاعت]] آنها در مورد برادرانشان. سپس مکارم مینویسد: «این تفاسیر معنای آیه را محدود نمیکند و حتی بنابر متن آیه خداوند بالاتر از آن چیزی را که درخواست میکنند؛ به آنان عطا میکند.» همچنین در این باره [[حدیثی]] از [[جعفر صادق]] به نقل از [[پیامبر اسلام]] در [[تفسیر مجمع البیان|''تفسیر مجمع البیان'']] آمده است به این مضمون: «آنچه را خداوند از فضلش بر آنها میافزاید، «شفاعت» برای کسانی است که در دنیا به آنها نیکی کردهاند، اما (بر اثر سوء اعمالشان) مستحق آتش [[دوزخ]] شدهاند.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۲۸-۴۲۹|ج=۲۰}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، [[سوره شوری]]، چهل و دومین [[فهرست سورههای قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، شصت و دومین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانستهاند که پس از [[سوره فصلت]] و پیش از [[سوره زخرف]] نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار [[آیه]] ([[آیه ۲۳ سوره شوری|۲۳]]، [[آیه ۲۴ سوره شوری|۲۴]]، [[آیه ۲۵ سوره شوری|۲۵]] و [[آیه ۲۷ سوره شوری|۲۷]]) از آن را [[سوره مدنی|مدنی]] و الباقی را [[سوره مکی|مکی]] دانستهاند. در سوره شوری، هشت آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کردهاند.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۹۵۹|ف=سوره شوری}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۴۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | شوری | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۳ | ||||
| شماره آیه | ۲۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۶ سوره شوری بیست و ششمین آیه از چهل و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به اجابت دعای مؤمنان و عذاب کافران اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَيَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَيَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ ۚ وَالْكَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و کسانیکه ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادهاند پروردگارشان را اجابت میکنند، و به آنان از فضل خود افزون میدهد و کافران عذاب سخت و شدیدی دارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و [دعای] کسانی را که ایمان آوردهاند و کارهای شایسته کردهاند، اجابت میکند، و بر جزای آنان از فضل خویش میافزاید، و کافران عذابی سهمگین [در پیش] دارند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه بهطور مختصر به پاداش مؤمنان و عذاب کافران اشاره دارد و اینگونه میگوید: «خداوند درخواست كسانی را که ایمان آوردهاند و عمل صالح انجام دادهاند؛ اجابت میکند. بلکه از فضل خود بر ایشان میافزاید.اما برای کافران عذاب شدیدی است.» مکارم درباره تفسیر اجابت درخواست مؤمنان چندین نظر از مفسران را آورده است؛ از جمله: اجابت دعای مؤمنان درباره یکدیگر، پذیرش طاعات و عبادات آنان و شفاعت آنها در مورد برادرانشان. سپس مکارم مینویسد: «این تفاسیر معنای آیه را محدود نمیکند و حتی بنابر متن آیه خداوند بالاتر از آن چیزی را که درخواست میکنند؛ به آنان عطا میکند.» همچنین در این باره حدیثی از جعفر صادق به نقل از پیامبر اسلام در تفسیر مجمع البیان آمده است به این مضمون: «آنچه را خداوند از فضلش بر آنها میافزاید، «شفاعت» برای کسانی است که در دنیا به آنها نیکی کردهاند، اما (بر اثر سوء اعمالشان) مستحق آتش دوزخ شدهاند.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره شوری، چهل و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره فصلت و پیش از سوره زخرف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (۲۳، ۲۴، ۲۵ و ۲۷) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره شوری، هشت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۹۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۵۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۴۲۸-۴۲۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره شوری»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۵۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
