آیه ۴۴ سوره دخان: تفاوت میان نسخهها
(ایجاد مقاله آیات) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۴ سوره دخان''' چهل و چهارمین [[آیه]] از چهل و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه درخت [[زقوم]] به عنوان طعام و خوراک [[جهنم|جهنمیان]] معرفی شده است. | |||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص= | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۶۶۳|ج=۲۷}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۲۱۷|ج=۱۸}}</ref> | ||
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | <blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | ||
== ترجمه == | == ترجمه == | ||
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص= | [[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۴۹۸}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | ||
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص= | [[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۴۹۸}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه «زقوم» را طعام و غذای [[گناهکاران]] دانسته و میگوید: «غذای گناهکاران است.» مکارم درباره «زقوم» چنین آورده است: «زقوم گیاهی تلخ و بدبو، بدطعام و کشنده است که در [[آیه ۶۲ سوره صافات]] معرفی شده است. به گفته [[مفسران]] و اهل لغت نام گیاهی تلخ و بدبو و بدطعم است با برگهای کوچک که در سرزمین «[[تهامه]]» میروید و [[مشرکان]] با آن آشنا بودند. در تعریف «زقوم» آمده: گیاهی است که شیره تلخی دارد و وقتی به بدن اصابت کند، متورم میشود. بعضی مفسران معتقدند «زقوم» در اصل به معنای «بلعیدن» است و بعضی آن را به «هر نوع غذای تنفرآمیز [[دوزخ|دوزخیان]]» گفتهاند. همچنین باید توجه داشت که «شجره» در [[قرآن]] هم به معنای درخت بهکار رفته و هم به معنای مطلق گیاه. «اثیم» (از ماده اثم) به معنای کسی است که بر [[گناه]] مداومت دارد و در اینجا منظور [[کفار]] لجوج هستند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۰۳-۲۰۴|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، [[سوره دخان]]، چهل و چهارمین [[فهرست سورههای قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، شصت و چهارمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانستهاند که پس از [[سوره زخرف]] و پیش از [[سوره جاثیه]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانستهاند. در سوره دخان، یک آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کردهاند.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۸۹۵|ف=سوره دخان}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۲۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | دخان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۹ | ||||
| شماره آیه | ۴۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۴ سوره دخان چهل و چهارمین آیه از چهل و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه درخت زقوم به عنوان طعام و خوراک جهنمیان معرفی شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
طَعَامُ الْأَثِيمِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«خوراک (افراد) گناهکار است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«خوراک گناهکار[ان] است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه «زقوم» را طعام و غذای گناهکاران دانسته و میگوید: «غذای گناهکاران است.» مکارم درباره «زقوم» چنین آورده است: «زقوم گیاهی تلخ و بدبو، بدطعام و کشنده است که در آیه ۶۲ سوره صافات معرفی شده است. به گفته مفسران و اهل لغت نام گیاهی تلخ و بدبو و بدطعم است با برگهای کوچک که در سرزمین «تهامه» میروید و مشرکان با آن آشنا بودند. در تعریف «زقوم» آمده: گیاهی است که شیره تلخی دارد و وقتی به بدن اصابت کند، متورم میشود. بعضی مفسران معتقدند «زقوم» در اصل به معنای «بلعیدن» است و بعضی آن را به «هر نوع غذای تنفرآمیز دوزخیان» گفتهاند. همچنین باید توجه داشت که «شجره» در قرآن هم به معنای درخت بهکار رفته و هم به معنای مطلق گیاه. «اثیم» (از ماده اثم) به معنای کسی است که بر گناه مداومت دارد و در اینجا منظور کفار لجوج هستند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره دخان، چهل و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره زخرف و پیش از سوره جاثیه نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره دخان، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۶۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۲۱۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۲۰۳-۲۰۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره دخان»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۹۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
