آیه ۱ سوره ص: تفاوت میان نسخهها
(ایجاد مقاله آیات) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱ سوره ص''' یکمین [[آیه]] از سی و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. آغاز این سوره با حرف «ص» از [[حروف مقطعه]] است و سپس با بیان جملهای کوتاه، به توصیفی از [[قرآن]] پرداخته شده است. | |||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص= | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۳۶۵|ج=۲۶}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۲۷۳|ج=۱۷}}</ref> | ||
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | <blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | ||
== ترجمه == | == ترجمه == | ||
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص= | [[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۴۵۳}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | ||
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص= | [[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۴۵۳}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: این سوره نیز مانند تعدادی دیگر از سورههای قرآن با حروف مقطعه آغاز شده است که [[مفسران]] در [[تفسیر]] آن نظرات مختلفی بیان کردهاند. برخی از مفسران حرف «ص» را اشاره به بعضی از اسماء [[الله]] و علامت اختصاری آنها میدانند. (اسمهایی مانند [[صادق]]، [[صانع]] و [[صمد (اسماء الحسنی)|صمد]].) گروهی نیز آن را اشاره به جمله «[[صدق الله]]» گفتهاند که در یک حرف خلاصه شده است. به گزارش مکارم، در ادامه به [[کتاب آسمانی]] قرآن [[سوگند]] یاد شده و آن را دارای [[ذکر]] و دلیل بر [[معجزه]] و [[حق]] بودن [[پیامبر اسلام]] معرفی کرده است. به گفته وی قرآن هم خودش ذکر است و هم دارای ذکر است. به معنای یادآوری و زدودن غفلت از دل و یاد [[خدا]] و یاد [[نعمت|نعمتهای]] او و یاد هدف خلقت انسان و [[روز قیامت]] که مهمترین عامل بدبختی انسان فراموشی و غفلت اوست.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۰۸-۲۰۹|ج=۱۹}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، [[سوره ص]]، سی و هشتمین [[فهرست سورههای قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، سی و هشتمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانستهاند که پس از [[سوره قمر]] و پیش از [[سوره اعراف]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانستهاند. در سوره ص، دو یا یک آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کردهاند. [[آیه ۲۴ سوره ص|آیه ۲۴ این سوره]] سجده مستحب دارد.<ref>{{پک|1=دفتر تبلیغات اسلامی|2=۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۹۶۰|ف=سوره ص}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۳۹: | خط ۴۰: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۵ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۴۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ص | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۸ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۳ | ||||
| شماره حزب | ۹۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره ص یکمین آیه از سی و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. آغاز این سوره با حرف «ص» از حروف مقطعه است و سپس با بیان جملهای کوتاه، به توصیفی از قرآن پرداخته شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ص ۚ وَالْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، صاد سوگند به قرآن والا و پند آموز»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، ص [صاد] سوگند به قرآن پندآموز»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: این سوره نیز مانند تعدادی دیگر از سورههای قرآن با حروف مقطعه آغاز شده است که مفسران در تفسیر آن نظرات مختلفی بیان کردهاند. برخی از مفسران حرف «ص» را اشاره به بعضی از اسماء الله و علامت اختصاری آنها میدانند. (اسمهایی مانند صادق، صانع و صمد.) گروهی نیز آن را اشاره به جمله «صدق الله» گفتهاند که در یک حرف خلاصه شده است. به گزارش مکارم، در ادامه به کتاب آسمانی قرآن سوگند یاد شده و آن را دارای ذکر و دلیل بر معجزه و حق بودن پیامبر اسلام معرفی کرده است. به گفته وی قرآن هم خودش ذکر است و هم دارای ذکر است. به معنای یادآوری و زدودن غفلت از دل و یاد خدا و یاد نعمتهای او و یاد هدف خلقت انسان و روز قیامت که مهمترین عامل بدبختی انسان فراموشی و غفلت اوست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره ص، سی و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره قمر و پیش از سوره اعراف نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره ص، دو یا یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند. آیه ۲۴ این سوره سجده مستحب دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۶: ۳۶۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۲۷۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۵۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۵۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۹: ۲۰۸-۲۰۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ص»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۶۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
