آیه ۲۱ سوره شوری: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۱ سوره شوری''' بیست و یکمین [[آیه]] از چهل و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۲۱ سوره شوری''' بیست و یکمین [[آیه]] از چهل و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه به این نکته است که [[حق]] قانونگذاری مخصوص [[خدا|خداست]]. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه درباره حق قانونگذاری خداوند و [[تشریع]]<nowiki/>کنندگان باطل سخن به میان آمده است و اینگونه میگوید: «آیا آنها [[معبود|معبودانی]] دارند كه [[دین]] و آئینی بیاذن خداوند برای آنان تشریع کردهاند؟ اگر فرمان حتمی خداوند دائر به مهلت دادن به اینگونه اشخاص نبود؛ حتما در میان آنها داوری میشد و براى [[ظالمان]] عذاب دردناکی است.» به گفته مکارم، منظور از «کلمة الفصل» مهلت مقرری است که خداوند به [[مشرکان]] و ظالمان داده تا آزادی عمل داشته باشند و [[اتمام حجت]] بر آنها بشود و منظور از «عذاب الیم» نیز عذاب [[روز قیامت]] است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۰۳-۴۰۴|ج=۲۰}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۱۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | شوری | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۳ | ||||
| شماره آیه | ۲۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۱ سوره شوری بیست و یکمین آیه از چهل و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به این نکته است که حق قانونگذاری مخصوص خداست.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۗ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا (کافران) شریکانی دارند که برای ایشان دینی پدید آوردهاند که خدا بدان اجازه نداده است؟ و اگر فرمان قاطع (دربارة تاخیر عذاب درکار) نبود (مسلّماً بین آنان داوری میشد، و بیگمان ستمکاران عذاب دردناکی دارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«یا مگر برای آنان شریکان [/معبودان ناحق] ی است که برای آنان احکامی دینی مقرر داشته است که خداوند آن را اجازه نداده است؟ و اگر حکم فیصلهبخش [پیشین] نبود، در میان آنان داوری میشد، و برای ستمکاران [مشرک] عذابی دردناک [در پیش] است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه درباره حق قانونگذاری خداوند و تشریعکنندگان باطل سخن به میان آمده است و اینگونه میگوید: «آیا آنها معبودانی دارند كه دین و آئینی بیاذن خداوند برای آنان تشریع کردهاند؟ اگر فرمان حتمی خداوند دائر به مهلت دادن به اینگونه اشخاص نبود؛ حتما در میان آنها داوری میشد و براى ظالمان عذاب دردناکی است.» به گفته مکارم، منظور از «کلمة الفصل» مهلت مقرری است که خداوند به مشرکان و ظالمان داده تا آزادی عمل داشته باشند و اتمام حجت بر آنها بشود و منظور از «عذاب الیم» نیز عذاب روز قیامت است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره شوری، چهل و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره فصلت و پیش از سوره زخرف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (۲۳، ۲۴، ۲۵ و ۲۷) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره شوری، هشت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۹۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۵۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۴۰۳-۴۰۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره شوری»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۵۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
