آیه ۲۷ سوره ص
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ص | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۸ | ||||
| شماره آیه | ۲۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۳ | ||||
| شماره حزب | ۹۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۷ سوره ص بیست و هفتمین آیه از سی و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. آیه به بیان هدف از خلقت آسمانها و زمین پرداخته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا ۚ ذَٰلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و ما آسمانها و زمین و چیزهایی را که بین آن دو است بیهوده نیافریدهایم این پندار کافران است، پس وای به حال کافران از آتش (دوزخ)»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و ما آسمان و زمین و مابین آنها را بیهوده نیافریدهایم، این پندار کسانی است که کفر ورزیدهاند، و وای بر کسانی که کفرورزیدهاند از [عذاب] آتش دوزخ»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن برای مشخص شدن و دلیل حکومت حق بر زمین، از هدفدار بودن عالم هستی سخن به میان آورده است: «ما آسمان و زمین و آنچه را در میان این دو است باطل و بیهوده نیافریدهایم، این گمان کافران است، وای بر کافران از آتش دوزخ!» به گزارش مکارم، مفهوم این آیه آنست که عالم هستی بر پایه حق و عدالت است؛ لذاحکومتها نیز باید هماهنگ با مجموعه عالم یعنی منطبق بر موازین حق و عدالت باشند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره ص، سی و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره قمر و پیش از سوره اعراف نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره ص، دو یا یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند. آیه ۲۴ این سوره سجده مستحب دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۶: ۳۸۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۲۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۵۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۵۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۹: ۲۶۴-۲۶۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ص»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۶۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
