آیه ۲۲ سوره دخان

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲۲ سوره دخان
مشخصات قرآنی
نام سورهدخان
تعداد آیات سوره۵۹
شماره آیه۲۲
شماره جزء۲۵
شماره حزب۱۰۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۲ سوره دخان بیست و دومین آیه از چهل و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به نفرین موسی نسبت به فرعون و فرعونیان است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَٰؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ آیهٔ ۲۲ از سورهٔ ۴۴ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«پس او پروردگار خود را به فریاد خواند که بدون شک اینان گروهی گناهکارند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«آنگاه به درگاه پروردگارش ندا در داد که اینان قومی گنهکارند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در ادامه بیان داستان موسی و دعوت مردم به ایمان آوردن به خداوند، در این آیه چنین آمده است: «موسی به پیشگاه پروردگارش عرضه داشت كه اینها قومی مجرم و گناه‌کارند.» به گفته مکارم، موسی مؤدبانه از خداوند درخواست کرد و هرگز معین نکرد که خدا چه کار کند. تنها به این مطلب بسنده کرد که خدایا این قوم، دیگر، امیدی به هدایت‌شان نیست.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره دخان، چهل و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره زخرف و پیش از سوره جاثیه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره دخان، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.