آیه ۲۶ سوره شوری
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | شوری | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۳ | ||||
| شماره آیه | ۲۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۶ سوره شوری بیست و ششمین آیه از چهل و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به اجابت دعای مؤمنان و عذاب کافران اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَيَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَيَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ ۚ وَالْكَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و کسانیکه ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادهاند پروردگارشان را اجابت میکنند، و به آنان از فضل خود افزون میدهد و کافران عذاب سخت و شدیدی دارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و [دعای] کسانی را که ایمان آوردهاند و کارهای شایسته کردهاند، اجابت میکند، و بر جزای آنان از فضل خویش میافزاید، و کافران عذابی سهمگین [در پیش] دارند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه بهطور مختصر به پاداش مؤمنان و عذاب کافران اشاره دارد و اینگونه میگوید: «خداوند درخواست كسانی را که ایمان آوردهاند و عمل صالح انجام دادهاند؛ اجابت میکند. بلکه از فضل خود بر ایشان میافزاید.اما برای کافران عذاب شدیدی است.» مکارم درباره تفسیر اجابت درخواست مؤمنان چندین نظر از مفسران را آورده است؛ از جمله: اجابت دعای مؤمنان درباره یکدیگر، پذیرش طاعات و عبادات آنان و شفاعت آنها در مورد برادرانشان. سپس مکارم مینویسد: «این تفاسیر معنای آیه را محدود نمیکند و حتی بنابر متن آیه خداوند بالاتر از آن چیزی را که درخواست میکنند؛ به آنان عطا میکند.» همچنین در این باره حدیثی از جعفر صادق به نقل از پیامبر اسلام در تفسیر مجمع البیان آمده است به این مضمون: «آنچه را خداوند از فضلش بر آنها میافزاید، «شفاعت» برای کسانی است که در دنیا به آنها نیکی کردهاند، اما (بر اثر سوء اعمالشان) مستحق آتش دوزخ شدهاند.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره شوری، چهل و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره فصلت و پیش از سوره زخرف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (۲۳، ۲۴، ۲۵ و ۲۷) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره شوری، هشت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۹۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۵۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۴۲۸-۴۲۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره شوری»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۵۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
