آیه ۴۸ سوره شوری: تفاوت میان نسخهها
(ایجاد مقاله آیات) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۸ سوره شوری''' چهل و هشتمین [[آیه]] از چهل و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه بر این مسئله که وظیفه [[پیامبر]] تنها [[ابلاغ]] است و او مراقب و نگاهبان انسانها نیست تأکید شده و سپس در ادامه آیه انسانهایی که در برابر [[نعمت|نعمتهای]] الهی ناسپاس هستند، مورد نکوهش قرار میگیرند. | |||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص= | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۶۰۸|ج=۲۷}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۷۶|ج=۱۸}}</ref> | ||
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | <blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | ||
== ترجمه == | == ترجمه == | ||
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص= | [[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۴۸۸}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | ||
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص= | [[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۴۸۸}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در ابتدای این آیه برای دلداری [[پیامبر اسلام]] به او چنین میگوید: «اگر آنها رویگردان شوند غمگین مباش، ما تو را مسئول حفظ آنان از انحراف به طور [[اجبار]] قرار ندادهایم. وظیفه تو تنها ابلاغ [[رسالت]] الهی است. (خواه پذیرا شوند و خواه نشوند.) هنگامی که ما به انسان [[رحمت|رحمتی]] از ناحیه خود میچشانیم؛ حالت [[غرور]] و [[غفلت]] به او دست میدهد و از یاد [[خدا]] غافل میگردد و هنگامی که بلایی به خاطر اعمالی که انجام داده، دامانش را بگیرد، انسان به [[کفران]] میپردازد.» به گزارش مکارم، انسانهای ناسپاس و کافر، این چنین هستند که نه از طریق نعمتهای الهی و [[شکر]] آنها و نه از طریق مجازاتهایی که به خاطر [[گناهان|گناهانشان]] دامنگیرشان شده بیدار میشوند و نه دعوت پیامبر در آنها اثر میگذارد. لذا به پیامبر گفته شده است که تو وظیفهات را انجام دادهای؛ پس دیگر نگران و اندوهگین نباش.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۸۰-۴۸۲|ج=۲۰}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، [[سوره شوری]]، چهل و دومین [[فهرست سورههای قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، شصت و دومین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانستهاند که پس از [[سوره فصلت]] و پیش از [[سوره زخرف]] نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار [[آیه]] ([[آیه ۲۳ سوره شوری|۲۳]]، [[آیه ۲۴ سوره شوری|۲۴]]، [[آیه ۲۵ سوره شوری|۲۵]] و [[آیه ۲۷ سوره شوری|۲۷]]) از آن را [[سوره مدنی|مدنی]] و الباقی را [[سوره مکی|مکی]] دانستهاند. در سوره شوری، هشت آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کردهاند.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۹۵۹|ف=سوره شوری}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۲۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | شوری | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۳ | ||||
| شماره آیه | ۴۸ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۸ سوره شوری چهل و هشتمین آیه از چهل و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه بر این مسئله که وظیفه پیامبر تنها ابلاغ است و او مراقب و نگاهبان انسانها نیست تأکید شده و سپس در ادامه آیه انسانهایی که در برابر نعمتهای الهی ناسپاس هستند، مورد نکوهش قرار میگیرند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ۖ إِنْ عَلَيْكَ إِلَّا الْبَلَاغُ ۗ وَإِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا ۖ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَإِنَّ الْإِنْسَانَ كَفُورٌ
![]()
![]()
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس اگر روی بگردانند تو را بر آنان نگهبان نفرستادهایم، بر تو ابلاغ پیام باشد و بس هنگامیکه ما از جانب خویش لطف و مرحمتی به انسان برسانیم به آن شاد میشود و اگر بلا و مصیبتی به خاطر کارهایی که کرده است به او برسد، آنگاه انسان ناسپاس است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پس اگر رویگردان شدند بدان که تو را نگهبان ایشان نفرستادهایم، بر تو جز پیامرسانی نیست، و ما چون از جانب خویش به انسان رحمتی بچشانیم، به آن شاد شود، و اگر به خاطر کار و کردار پیشینشان به ایشان بلایی رسد، آنگاه است که انسان ناسپاس است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ابتدای این آیه برای دلداری پیامبر اسلام به او چنین میگوید: «اگر آنها رویگردان شوند غمگین مباش، ما تو را مسئول حفظ آنان از انحراف به طور اجبار قرار ندادهایم. وظیفه تو تنها ابلاغ رسالت الهی است. (خواه پذیرا شوند و خواه نشوند.) هنگامی که ما به انسان رحمتی از ناحیه خود میچشانیم؛ حالت غرور و غفلت به او دست میدهد و از یاد خدا غافل میگردد و هنگامی که بلایی به خاطر اعمالی که انجام داده، دامانش را بگیرد، انسان به کفران میپردازد.» به گزارش مکارم، انسانهای ناسپاس و کافر، این چنین هستند که نه از طریق نعمتهای الهی و شکر آنها و نه از طریق مجازاتهایی که به خاطر گناهانشان دامنگیرشان شده بیدار میشوند و نه دعوت پیامبر در آنها اثر میگذارد. لذا به پیامبر گفته شده است که تو وظیفهات را انجام دادهای؛ پس دیگر نگران و اندوهگین نباش.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره شوری، چهل و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره فصلت و پیش از سوره زخرف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (۲۳، ۲۴، ۲۵ و ۲۷) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره شوری، هشت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۰۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۷۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۴۸۰-۴۸۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره شوری»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۵۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.