آیه ۱۲ سوره شوری: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۲ سوره شوری''' دوازدهمین [[آیه]] از چهل و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۲ سوره شوری''' دوازدهمین [[آیه]] از چهل و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه به سه صفت از صفات [[خداوند]] اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به سه صفت دیگر خداوند اشاره دارد و میگوید: «کلیدهای آسمانها و زمین در دست او است. {نه تنها کلیدها بلکه} خزائن آسمانها و زمین نیز از آن او است. روزی را براى هر کس بخواهد گسترش میدهد و براى هر کس بخواهد تنگ و محدود میسازد. او به همه چیز [[علیم|دانا]] است.» به گفته مکارم، در چهار آيه اخیر، یازده وصف از اوصاف كمالیه [[پروردگار]] (اعم از اوصاف ذات و اوصاف فعل) بیان شده است: وصف [[ولایت]] مطلقه او، احیای [[مرگ|مردگان]]، توانایی بر همه چیز، خالقیت آسمانها و زمین، آفرینش همسران و تكثیر انسانها، عدم وجود مثل و مانند براى او، شنوا بودن، بینا بودن، سلطه بر خزائن آسمان و زمین، رزاقیت، و علم او به همه چیز. به باور او، صفاتی که از نظر بیان مکمل یکدیگر و همه دلیلی بر ولایت و ربوبیت او و در نتیجه طریقی براى اثبات [[توحید]] [[عبادت]] است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۶۸-۳۶۹|ج=۲۰}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۴۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | شوری | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۳ | ||||
| شماره آیه | ۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲ سوره شوری دوازدهمین آیه از چهل و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه به سه صفت از صفات خداوند اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«کلیدهای آسمان و زمین از آن اوست، رزق و روزی را برای هرکس که بخواهد فراخ میگرداند و (برای هرکس که بخواهد) تنگ میدارد، و او به همه چیز داناست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«او راست کلیدهای آسمانها و زمین، روزی را برای هرکس که بخواهد گشاده یا فروبسته میدارد، که او به هر کاری داناست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به سه صفت دیگر خداوند اشاره دارد و میگوید: «کلیدهای آسمانها و زمین در دست او است. {نه تنها کلیدها بلکه} خزائن آسمانها و زمین نیز از آن او است. روزی را براى هر کس بخواهد گسترش میدهد و براى هر کس بخواهد تنگ و محدود میسازد. او به همه چیز دانا است.» به گفته مکارم، در چهار آيه اخیر، یازده وصف از اوصاف كمالیه پروردگار (اعم از اوصاف ذات و اوصاف فعل) بیان شده است: وصف ولایت مطلقه او، احیای مردگان، توانایی بر همه چیز، خالقیت آسمانها و زمین، آفرینش همسران و تكثیر انسانها، عدم وجود مثل و مانند براى او، شنوا بودن، بینا بودن، سلطه بر خزائن آسمان و زمین، رزاقیت، و علم او به همه چیز. به باور او، صفاتی که از نظر بیان مکمل یکدیگر و همه دلیلی بر ولایت و ربوبیت او و در نتیجه طریقی براى اثبات توحید عبادت است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره شوری، چهل و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره فصلت و پیش از سوره زخرف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (۲۳، ۲۴، ۲۵ و ۲۷) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره شوری، هشت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۷۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۳۶۸-۳۶۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره شوری»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۵۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
