آیه ۷ سوره شوری: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷ سوره شوری''' هفتمین [[آیه]] از چهل و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۷ سوره شوری''' هفتمین [[آیه]] از چهل و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. موضوع آیه بیان هدف از [[نزول]] [[وحی]] الهی بر [[پیامبر اسلام]] است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه هدف نهایی از نزول وحی [[انذار]] مردم بیان شده است. در متن آیه چنین آمده: «ما اینگونه [[قرآنی]] به [[زبان عربی]] فصیح بر تو وحی کردیم تا [[ام القری]] و کسانی را که در اطراف آن هستند، انذار کنی و آنها را از روزی که همه خلایق در آن روز جمع میشوند و شکی در آن نیست، بترسانی. {در آن روز} گروهی در [[بهشت|بهشتند]] و گروهی در آتش [[دوزخ]].» به گزارش مکارم، تعبیر «کذلک» ممکن است اشاره به این مطلب باشد که همانگونه بر [[پیامبران]] گذشته به زبان خودشان وحی فرستاده میشد؛ بر پیامبر اسلام نیز به زبان خودش (عربی) وحی شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۵۶-۳۵۹|ج=۲۰}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۴۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | شوری | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۳ | ||||
| شماره آیه | ۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره شوری هفتمین آیه از چهل و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. موضوع آیه بیان هدف از نزول وحی الهی بر پیامبر اسلام است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و اینچنین قرآنی عربی به تو وحی کردیم تا مردم أم القری (- مکّة مکرّمه) و کسانی را که دوروبر آن هستند بترسانی و (آنانرا) از روز گردهم آیی (= روز قیامت) که شکّی در آن نیست برحذر داری گروهی در بهشت و گروهی در دوزخ خواهند بود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و بدینسان قرآنی عربی [/شیوا] بر تو وحی کردیم، تا [اهل] مکه و پیرامونیان آن را هشدار دهی، و از روز محشر که شکی در آن نیست، هشدار دهی، که گروهی در بهشتند و گروهی در دوزخ»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه هدف نهایی از نزول وحی انذار مردم بیان شده است. در متن آیه چنین آمده: «ما اینگونه قرآنی به زبان عربی فصیح بر تو وحی کردیم تا ام القری و کسانی را که در اطراف آن هستند، انذار کنی و آنها را از روزی که همه خلایق در آن روز جمع میشوند و شکی در آن نیست، بترسانی. {در آن روز} گروهی در بهشتند و گروهی در آتش دوزخ.» به گزارش مکارم، تعبیر «کذلک» ممکن است اشاره به این مطلب باشد که همانگونه بر پیامبران گذشته به زبان خودشان وحی فرستاده میشد؛ بر پیامبر اسلام نیز به زبان خودش (عربی) وحی شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره شوری، چهل و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره فصلت و پیش از سوره زخرف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (۲۳، ۲۴، ۲۵ و ۲۷) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره شوری، هشت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۷۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۳۵۶-۳۵۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره شوری»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۵۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
