آیه ۵۰ سوره شوری: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵۰ سوره شوری''' پنجاهمین [[آیه]] از چهل و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۵۰ سوره شوری''' پنجاهمین [[آیه]] از چهل و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه به فرزنددار شدن یا نشدن انسانها اشاره شده که آن نیز براساس متن آیه به اراده و خواست [[خدا]] صورت میگیرد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در ادامه آیه قبل، در این آیه چنین میگوید: «یا اگر بخواهد پسر و دختر هر دو به آنها میدهد و هر کس را بخواهد [[عقیم]] و بیفرزند میگذارد. او [[علیم|دانا]] و [[قدیر|قادر]] است.» به گزارش مکارم، در این آیه انسانها به چهار گروه تقسیم شدهاند: آنهایی که تنها پسر دارند، آنهایی که فقط دختر دارند و آنهایی که هر دو را دارند و گروه چهارم کسانی هستند که فرزنددار نمیشوند. این یک نمونه بارز از عدم توانایی انسان از یک سو و نشانه روشن از مالکیت و حاکمیت و خالقیت [[خداوند]] از سوی دیگر است. همچنین تعبیر به «یهب» (میبخشد) دلیل روشنی است که هم دختران هدیه الهی هستند و هم پسران و فرق گذاشتن میان این دو از دیدگاه یک [[مسلمان]] راستین صحیح نیست، هر دو «هبه و هدیه» او میباشند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۸۲-۴۸۴|ج=۲۰}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۵۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | شوری | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۳ | ||||
| شماره آیه | ۵۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۰ سوره شوری پنجاهمین آیه از چهل و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه به فرزنددار شدن یا نشدن انسانها اشاره شده که آن نیز براساس متن آیه به اراده و خواست خدا صورت میگیرد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَإِنَاثًا ۖ وَيَجْعَلُ مَنْ يَشَاءُ عَقِيمًا ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ قَدِيرٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و یا اینکه هم پسر و هم دختر به آنان میدهد، و (خدا) هرکه را بخواهد نازا میکند بیگمان او بس آگاه و تواناست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«یا به آنان هم پسر و هم دختر دهد، و هرکس را که خواهد سترون گرداند، که او دانای تواناست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه آیه قبل، در این آیه چنین میگوید: «یا اگر بخواهد پسر و دختر هر دو به آنها میدهد و هر کس را بخواهد عقیم و بیفرزند میگذارد. او دانا و قادر است.» به گزارش مکارم، در این آیه انسانها به چهار گروه تقسیم شدهاند: آنهایی که تنها پسر دارند، آنهایی که فقط دختر دارند و آنهایی که هر دو را دارند و گروه چهارم کسانی هستند که فرزنددار نمیشوند. این یک نمونه بارز از عدم توانایی انسان از یک سو و نشانه روشن از مالکیت و حاکمیت و خالقیت خداوند از سوی دیگر است. همچنین تعبیر به «یهب» (میبخشد) دلیل روشنی است که هم دختران هدیه الهی هستند و هم پسران و فرق گذاشتن میان این دو از دیدگاه یک مسلمان راستین صحیح نیست، هر دو «هبه و هدیه» او میباشند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره شوری، چهل و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره فصلت و پیش از سوره زخرف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (۲۳، ۲۴، ۲۵ و ۲۷) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره شوری، هشت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۰۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۷۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۴۸۲-۴۸۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره شوری»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۵۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
