آیه ۱۹ سوره شوری
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | شوری | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۳ | ||||
| شماره آیه | ۱۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۹ سوره شوری نوزدهمین آیه از چهل و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. موضوع آیه رزق و روزی است که براساس متن آیه به دست خداوند و برطبق خواست خدا تقسیم میگردد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
اللَّهُ لَطِيفٌ بِعِبَادِهِ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ ۖ وَهُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«خداوند نسبت به بندگانش مهربان است، به هرکس که بخواهد روزی میدهد و او توانا و چیره است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«خداوند در کار بندگانش باریکبین است، هرکس را که بخواهد روزی میدهد و اوست توانای پیروزمند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در ابتدای آیه موردبحث، لطف و محبت خداوند نسبت به بندگانش مورد تأکید قرار میگیرد و قرآن چنین میگوید: «خداوند نسبت به بندگانش لطیف است و دارای لطف و مرحمت. هر كس را بخواهد روزی میدهد و او قوی و شكستناپذیر است.» به گفته مکارم، منظور این نیست که گروهی از روزی او محرومند؛ بلکه توسعه و وسعت دادن به روزی است که درباره هر کس بخواهد، برایش افزایش میدهد. این نکته در آیه ۲۶ سوره رعد و آیه ۲۷ سوره شوری بیان شده است. همچنین به گفته او، در آیه فوق به چهار وصف از اوصاف پروردگار اشاره شده: مقام لطف، رازقيت، قوت و عزت که بهترین دلیل بر مقام «ربوبیت» است. چرا که «رب» (مالک و مدبر) باید واجد این صفات باشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره شوری، چهل و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره فصلت و پیش از سوره زخرف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (۲۳، ۲۴، ۲۵ و ۲۷) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره شوری، هشت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۸۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۵۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۳۹۵-۳۹۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره شوری»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۵۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
