آیه ۱۷ سوره شوری: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۷ سوره شوری''' هفدهمین [[آیه]] از چهل و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۷ سوره شوری''' هفدهمین [[آیه]] از چهل و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه به یکی از دلایل [[توحید|توحیدی]] برای اثبات [[نبوت]] در مقابل محاجهکنندگان و مخالفان [[دین]] [[اسلام]] است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه برای اثبات نبوت به یکی از دلایل توحید و قدرت [[خداوند]] اشاره دارد و میگوید: «خداوند همان کسی است که [[کتاب آسمانی]] و میزان را به [[حق]] نازل کرد و تو چه میدانی شاید ساعت (قیام [[رستاخیز]]) نزدیک باشد؟!» به گفته مکارم، «حق» کلمه جامعی است که معارف و [[عقاید اسلامی|عقاید]] حقه، اخبار صحیح و برنامههای هماهنگ با نیازهای [[فطری]] و اجتماعی و آنچه از این قبیل است شامل میشود. چرا که حق، همان چیزی است که با عینیت خارجی موافق است و تحققیافته و جنبه ذهنی و پنداری ندارد. همچنین «میزان» در اینگونه موارد معنای جامعی دارد، هر چند معنی آن در لغت به معنای ترازو و ابزار سنجش وزن است، اما در معنای کنایی به هر گونه معیار سنجش و قانون صحیح الهی و حتی شخص [[پیامبر اسلام]] و [[امامان دوازدهگانه]] گفته میشود و همینطور میزان [[روز قیامت]] نیز نمونهای از این معناست.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۹۲-۳۹۳|ج=۲۰}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۱۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | شوری | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۳ | ||||
| شماره آیه | ۱۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷ سوره شوری هفدهمین آیه از چهل و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به یکی از دلایل توحیدی برای اثبات نبوت در مقابل محاجهکنندگان و مخالفان دین اسلام است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
اللَّهُ الَّذِي أَنْزَلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ وَالْمِيزَانَ ۗ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«خداوند ذاتی است که کتاب و ابزار سنجش را به حق نازل کرده است، و تو چه میدانی شاید قیامت نزدیک باشد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«خداوند کسی است که کتاب آسمانی و سنجه را به حق نازل کرده است و چه دانی چه بسا قیامت نزدیک باشد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه برای اثبات نبوت به یکی از دلایل توحید و قدرت خداوند اشاره دارد و میگوید: «خداوند همان کسی است که کتاب آسمانی و میزان را به حق نازل کرد و تو چه میدانی شاید ساعت (قیام رستاخیز) نزدیک باشد؟!» به گفته مکارم، «حق» کلمه جامعی است که معارف و عقاید حقه، اخبار صحیح و برنامههای هماهنگ با نیازهای فطری و اجتماعی و آنچه از این قبیل است شامل میشود. چرا که حق، همان چیزی است که با عینیت خارجی موافق است و تحققیافته و جنبه ذهنی و پنداری ندارد. همچنین «میزان» در اینگونه موارد معنای جامعی دارد، هر چند معنی آن در لغت به معنای ترازو و ابزار سنجش وزن است، اما در معنای کنایی به هر گونه معیار سنجش و قانون صحیح الهی و حتی شخص پیامبر اسلام و امامان دوازدهگانه گفته میشود و همینطور میزان روز قیامت نیز نمونهای از این معناست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره شوری، چهل و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره فصلت و پیش از سوره زخرف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (۲۳، ۲۴، ۲۵ و ۲۷) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره شوری، هشت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۸۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۵۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۳۹۲-۳۹۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره شوری»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۵۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
