آیه ۴۲ سوره شوری: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۲ سوره شوری''' چهل و دومین [[آیه]] از چهل و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۴۲ سوره شوری''' چهل و دومین [[آیه]] از چهل و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. این آیه به بیان و شرح مجازات و [[عذاب]] [[ظالمان]] در دنیا و [[آخرت]] پرداخته است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] درباره مجازات ظالمان و ستم کنندگان به مردم اینگونه میگوید: «مجازات و کیفر تنها از آن کسانی است که به مردم ستم میکنند و در زمین به ناحق ظلم روا میدارند. آنها در آخرت نیز عذاب دردناکی در انتظارشان است.» مکارم درباره تفاوت دو جمله «یَظلِمُونَ النّاسَ» و «یَبْغُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیرِ الْحَقِ» مینویسد: «بعضی از [[مفسران]] جمله اول را اشاره به مسئله «ظلم و ستم» و دومی را به [[تکبر]] و خود برتربینی دانستهاند. بعضی دیگر جمله اول را ناظر به «ظلم» و دوم را به «[[قیام]] بر ضد [[حکومت اسلامی]]» ذکر کردهاند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۶۹-۴۷۱|ج=۲۰}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۴۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | شوری | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۳ | ||||
| شماره آیه | ۴۲ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۲ سوره شوری چهل و دومین آیه از چهل و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. این آیه به بیان و شرح مجازات و عذاب ظالمان در دنیا و آخرت پرداخته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَيَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ ۚ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بلکه عتاب و عقاب متوجّه کسانی است که به مردم ستم میکنند و در زمین به ناحق (تباهی) میجویند اینانند که عذاب دردناک (درپیش) دارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«ایراد تنها بر کسانی است که به مردم ستم میکنند و در روی زمین به ناحق سرکشی مینمایند، اینانند که عذابی دردناک در پیش دارند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن درباره مجازات ظالمان و ستم کنندگان به مردم اینگونه میگوید: «مجازات و کیفر تنها از آن کسانی است که به مردم ستم میکنند و در زمین به ناحق ظلم روا میدارند. آنها در آخرت نیز عذاب دردناکی در انتظارشان است.» مکارم درباره تفاوت دو جمله «یَظلِمُونَ النّاسَ» و «یَبْغُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیرِ الْحَقِ» مینویسد: «بعضی از مفسران جمله اول را اشاره به مسئله «ظلم و ستم» و دومی را به تکبر و خود برتربینی دانستهاند. بعضی دیگر جمله اول را ناظر به «ظلم» و دوم را به «قیام بر ضد حکومت اسلامی» ذکر کردهاند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره شوری، چهل و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره فصلت و پیش از سوره زخرف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (۲۳، ۲۴، ۲۵ و ۲۷) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره شوری، هشت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۰۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۷۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۴۶۹-۴۷۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره شوری»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۵۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
