آیه ۳۴ سوره حج: تفاوت میان نسخهها
(ایجاد مقاله آیات) |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۴ سوره حج'''، سی و چهارمین [[آیه]] از بیست و دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را با اختلاف [[مکی و مدنی|مدنی یا مکی]] دانستهاند. اشاره آیه به سنت [[قربانی]] و سابقه آن در دیگر [[ادیان]] الهی است. | |||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص= | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۲۲۴|ج=۲۳}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۵۱۴|ج=۱۴}}</ref> | ||
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | <blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | ||
== ترجمه == | == ترجمه == | ||
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص= | [[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۳۳۶}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | ||
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص= | [[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۳۳۶}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه دستور به قربانی برای [[خداوند]] داده است که این عمل را برای جلب رضای او دانسته است. سپس به این مطلب اشاره دارد که مراسم [[ذبح]] و قربانی برای خدا در ادیان گذشته نیز بوده است. به گزارش مکارم، در لغت «[[نسک]]» به معنای [[عبادت]] است و «مناسک [[حج]]» یعنی موافقی که این عبادت در آنجا صورت میگیرد. به باور او، فلسفه قربانی به عنوان نمادی است برای آماده بودن [[فداکاری]] و قربان شدن در راه خداوند و استفاده بردن فقرا از گوشت آن قربانی. در پایان آیه بار دیگر به [[یکتایی|یکتا]] بودن خدا، [[تسلیم]] شدن در برابر امر او و [[بشارت]] به [[تواضع|متواضعان]] در مقابل خداوند تأکید شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۰۱–۱۰۳|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، [[سوره حج]]، بیست و دومین [[فهرست سورههای قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، صد و سومین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانستهاند که پس از [[سوره نور]] و پیش از [[سوره منافقون]] نازل شد. در [[سوره مدنی|مدنی]] یا [[سوره مکی|مکی]] بودن این سوره اختلاف است. در سوره حج، دو یا سه آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کردهاند.<ref>{{پک|1=دفتر تبلیغات اسلامی|2=۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۸۶۸|ف=سوره حج}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۵۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حج | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۸ | ||||
| شماره آیه | ۳۴ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۴ سوره حج، سی و چهارمین آیه از بیست و دومین سوره قرآن است. این آیه را با اختلاف مدنی یا مکی دانستهاند. اشاره آیه به سنت قربانی و سابقه آن در دیگر ادیان الهی است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكًا لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَىٰ مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ ۗ فَإِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا ۗ وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و براي هر امتي قرباني كردن را مقرر داشتهايم تا با نام خدا چهارپاياني را ذبح كنند كه خدا بديشان عطا نموده است معبودتان معبود يگانه است، پس براي او تسليم شويد، و فروتنان را نويد ده»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و برای هر امتی قربانیای معین داشتهایم تا نام خدا را، [به هنگام ذبح] بر چارپایان زبان بستهای که روزیشان کردهایم، ببرند، آری خدای شما خدای یگانه است، در برابر او تسلیم باشید، و به فروتنان بشارت ده»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه دستور به قربانی برای خداوند داده است که این عمل را برای جلب رضای او دانسته است. سپس به این مطلب اشاره دارد که مراسم ذبح و قربانی برای خدا در ادیان گذشته نیز بوده است. به گزارش مکارم، در لغت «نسک» به معنای عبادت است و «مناسک حج» یعنی موافقی که این عبادت در آنجا صورت میگیرد. به باور او، فلسفه قربانی به عنوان نمادی است برای آماده بودن فداکاری و قربان شدن در راه خداوند و استفاده بردن فقرا از گوشت آن قربانی. در پایان آیه بار دیگر به یکتا بودن خدا، تسلیم شدن در برابر امر او و بشارت به متواضعان در مقابل خداوند تأکید شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره حج، بیست و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره نور و پیش از سوره منافقون نازل شد. در مدنی یا مکی بودن این سوره اختلاف است. در سوره حج، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۲۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۵۱۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۳۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۳۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۱۰۱–۱۰۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حج»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۶۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
