آیه ۴ سوره حج: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره حج'''، چهارمین [[آیه]] از بیست و دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را با اختلاف [[مکی و مدنی|مدنی یا مکی]] دانستهاند. اشاره آیه به عاقبت و سرنوشت کسانی است که به دوستی و [[ولایت]] [[شیطان]] گردن مینهند. | '''آیه ۴ سوره حج'''، چهارمین [[آیه]] از بیست و دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را با اختلاف [[مکی و مدنی|مدنی یا مکی]] دانستهاند. اشاره آیه به عاقبت و سرنوشت کسانی است که به دوستی و [[ولایت]] [[شیطان]] گردن مینهند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در این آیه سرانجام هر کس را که به ولایت شیطان وارد شود و از او اطاعت کند، گمراهی و دخول در آتش [[جهنم]] دانسته شده است. از عبارت «کتب علیه» معنای مقرر و ملزم داشتن به دست میآید که هم در [[عالم تکوین]] هست و هم در [[عالم تشریع]]. | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در این آیه سرانجام هر کس را که به ولایت شیطان وارد شود و از او اطاعت کند، گمراهی و دخول در آتش [[جهنم]] دانسته شده است. از عبارت «کتب علیه» معنای مقرر و ملزم داشتن به دست میآید که هم در [[عالم تکوین]] هست و هم در [[عالم تشریع]]. البته این مطلب دلالت بر هیچگونه [[جبر|جبری]] ندارد، بله این نتیجه حتمی برنامه و کاری است که آنها با آزادی و میل خود انتخاب میکنند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۳–۱۵|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۳۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حج | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۸ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره حج، چهارمین آیه از بیست و دومین سوره قرآن است. این آیه را با اختلاف مدنی یا مکی دانستهاند. اشاره آیه به عاقبت و سرنوشت کسانی است که به دوستی و ولایت شیطان گردن مینهند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
كُتِبَ عَلَيْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَيَهْدِيهِ إِلَىٰ عَذَابِ السَّعِيرِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(در قضاي الهي) بر او مقرر شده است كه هركس شيطان را بدوستي بگيرد، گمراهش ميكند و او را بهسوی عذاب آتش سوزان هدايت مينمايد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بر او مقرر شده است که هرکس او را دوست گیرد، او گمراهش میکند و به عذاب آتش جهنم میکشاند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در این آیه سرانجام هر کس را که به ولایت شیطان وارد شود و از او اطاعت کند، گمراهی و دخول در آتش جهنم دانسته شده است. از عبارت «کتب علیه» معنای مقرر و ملزم داشتن به دست میآید که هم در عالم تکوین هست و هم در عالم تشریع. البته این مطلب دلالت بر هیچگونه جبری ندارد، بله این نتیجه حتمی برنامه و کاری است که آنها با آزادی و میل خود انتخاب میکنند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره حج، بیست و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره نور و پیش از سوره منافقون نازل شد. در مدنی یا مکی بودن این سوره اختلاف است. در سوره حج، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۰۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۴۸۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۳۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۳۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۱۳–۱۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حج»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۶۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
