آیه ۶۳ سوره حج
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حج | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۸ | ||||
| شماره آیه | ۶۳ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۳ سوره حج، شصت و سومین آیه از بیست و دومین سوره قرآن است. این آیه را با اختلاف مدنی یا مکی دانستهاند. در آیه به نشانههای خداوند در زمین و عالم هستی اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَتُصْبِحُ الْأَرْضُ مُخْضَرَّةً ۗ إِنَّ اللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آيا نديدهاي كه خداوند از آسمانها آب فرو فرستاده، آنگاه زمين سرسبز و خرم میگردد، بیگمان خداوند باريك بين و آگاه است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا نیندیشیدهای که خداوند از آسمان آبی فرو فرستاد، آنگاه زمین سبز و خرم گردید، بیگمان خداوند باریکبین و آگاه است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن نزول باران و سبز شدن زمین به وسیله آن را یکی از نشانههای قدرت خداوند برشمرده و چنین میگوید: «آیا ندیدی که خداوند از آسمان باران را فرستاد و زمین خشکیده به واسطه آن سبز و خرم شد؟! به درستیکه خداوند لطیف و خبیر است.» به گزارش مکارم، «لطیف» به معنای کار بسیار ظریف و باریک گفته میشود و اگر به رحمت خاص خدا اطلاق شده، به جهت ظرافت آن است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره حج، بیست و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره نور و پیش از سوره منافقون نازل شد. در مدنی یا مکی بودن این سوره اختلاف است. در سوره حج، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۴۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۵۶۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۳۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۳۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۱۵۷–۱۵۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حج»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۶۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
