آیه ۵۹ سوره مریم
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۸ | ||||
| شماره آیه | ۵۹ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۹ سوره مریم، پنجاه و نهمین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به گروههایی از انسانهاست که از مکتب پیامبران تخلف کردند و از آنان جدا شدند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ ۖ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آنگاه پس از آنان فرزندان ناخلفي جانشين شدند که نماز را هدر دادند و از خواستهها(ی نفساني) پيروي کردند و (مجازات) گمراهي را خواهند يافت»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«ولی پس از آنان جانشینان ناخلفی بازماندند که نماز را فرو گذاشتند و از شهوات پیروی کردند، و زودا که با زیان و ذلت رو در رو شوند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به گروههایی اشاره دارد که پیروانی ناخلف بودند و راه خود را از پیامبران الهی جدا کردند. برطبق متن آیه، پس از پیامبران فرزندان ناشایستهای روی کار آمدند که نماز را ضایع کرده و از شهوات پیروی نمودند. آنها به زودی مجازات گمراهی خود را خواهند دید.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۵۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۹۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۱۰۱–۱۰۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مریم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
