آیه ۲ سوره فصلت
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فصلت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۴ | ||||
| شماره آیه | ۲ | ||||
| شماره جزء | ۲۴ | ||||
| شماره حزب | ۹۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲ سوره فصلت دومین آیه از چهل و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. موضوع آیه عظمت و بزرگی قرآن است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
تَنْزِيلٌ مِنَ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(این کتابی است که) از طرف خداوند بخشایندة مهربان نازل شده است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«[کتابی است] فرو فرستاده از جانب [خداوند] رحمان رحیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در این آیه عظمت قرآن اینگونه بیان و توصیف شده است: «این کتابی است که از سوی خداوند رحمن و رحیم نازل شده است.» به گفته مکارم، دوجنبه رحمت عامه و رحمت خاصه خداوند موجب شده است که آیات قرآن را بر مردم نازل گرداند. به گفته او، این آیات برای دوست و دشمن مایه رحمت و برکت است و این صفت خاص در میان آیات آن قرار گرفته و روشنی بخش راه کسانی است که در مسیر هدایت قدم برمیدارند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فصلت، چهل و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مؤمن و پیش از سوره شوری نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره فصلت، یک آیه (آیه ۲۴) آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند. در این سوره، آیه سجدهدار آمده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۳۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۵۴۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۷۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۷۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۲۰۹-۲۱۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فصلت»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۱۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
