آیه ۷ سوره فصلت
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فصلت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۴ | ||||
| شماره آیه | ۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۴ | ||||
| شماره حزب | ۹۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره فصلت هفتمین آیه از چهل و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه مشرکان با دو صفت معرفی شدهاند: ندادن زکات و کفر به آخرت و انکار مسئله معاد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
الَّذِينَ لَا يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«کسانیکه زکات نمیدهند، و آنان به آخرت باورد ندارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«کسانی که زکات نمیپردازند و هم ایشان آخرت را منکرند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه مشرکان را با دو ویژگی بارز معرفی کرده است: «همان کسانی که زکات را ادا نمیکنند و نسبت به آخرت کافرند.» به گزارش مکارم، مفسران در تفسیر آیه نظرات مختلفی دارند و علت این اختلاف نظر این است که زکات یکی از فروع اسلام است، چگونه ترک آن دلیل بر کفر و شرک میشود؟ در پاسخ، گروهی ظاهر آیه را حفظ کرده و گفتهاند: ترک زکات هرچند همراه با انکار وجوب آن نباشد، نشانه کفر است ولی بعضی دیگر ترک آن را توام با انکار دلیل بر کفر دانستهاند. چراکه زکات از ضروریات دین اسلام است و منکر آن کافر محسوب میشود. برخی نیز گفتهاند: زکات در اینجا منظور تطهیر و پاکیزگی است و منظور از ترک زکات ترک پاکسازی قلب از گناه شرک است. اما این نظر با «لایؤتون» (ادا نمیکنند، نمیپردازند) تناسبی ندارد. پس در اینجا منظور همان ادای زکات است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فصلت، چهل و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مؤمن و پیش از سوره شوری نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره فصلت، یک آیه (آیه ۲۴) آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند. در این سوره، آیه سجدهدار آمده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۳۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۵۴۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۷۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۷۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۲۱۵-۲۱۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فصلت»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۱۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
