آیه ۱۷ سوره فرقان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۷ سوره فرقان''' هفدهمین [[آیه]] از بیست و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۷ سوره فرقان''' هفدهمین [[آیه]] از بیست و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. موضوع این آیه سؤال از [[معبود]]<nowiki/>های [[مشرکان]] در [[قیامت]] است تا نتیجه کار [[شرک]] ورزیدن معلوم و روشن شود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] به دنبال بیان و مقایسه سرنوشت [[مؤمنان]] و مشرکان در این آیه به سؤالی که [[خداوند]] از معبودهای مشرکان در قیامت میکند؛ اشاره دارد. براساس متن آیه وضعیت آن روز اینگونه است که خداوند همه مشرکان و معبودهایشان را در یکجا جمع میکند و از آنها میپرسد: «آیا شما این بندگان مرا گمراه کردید یا آنها خود راه را گم کردند؟!»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۳|ج=۱۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۱۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فرقان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۷ | ||||
| شماره آیه | ۱۷ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۷۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷ سوره فرقان هفدهمین آیه از بیست و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. موضوع این آیه سؤال از معبودهای مشرکان در قیامت است تا نتیجه کار شرک ورزیدن معلوم و روشن شود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَأَنْتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَٰؤُلَاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«روزي كه خداوند آنانرا و آنچه بجز خدا میپرستيدند گرد میآورد، و (به معبودان) میگويد: آيا شما اين بندگان مرا گمراه كردهايد، يا اينكه خود راه را گم كردهاند؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و روزی که آنان را با آنچه به جای خدا پرستیدهاند، گرد آورد، [به آنان] گوید آیا شما این بندگان مرا گمراه کردید؟ یا آنکه خود ایشان ره گم کردند؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن به دنبال بیان و مقایسه سرنوشت مؤمنان و مشرکان در این آیه به سؤالی که خداوند از معبودهای مشرکان در قیامت میکند؛ اشاره دارد. براساس متن آیه وضعیت آن روز اینگونه است که خداوند همه مشرکان و معبودهایشان را در یکجا جمع میکند و از آنها میپرسد: «آیا شما این بندگان مرا گمراه کردید یا آنها خود راه را گم کردند؟!»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فرقان، بیست و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره یس و پیش از سوره فاطر نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۶۸ تا ۷۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره فرقان، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۴: ۴۴۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۲۴۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۶۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۶۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۵: ۴۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فرقان»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۲۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
