آیه ۲۳ سوره فصلت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۳ سوره فصلت''' بیست و سومین [[آیه]] از چهل و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۲۳ سوره فصلت''' بیست و سومین [[آیه]] از چهل و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه به دلیل هلاکت و گرفتار شدن [[گناهکاران]] به [[عذاب|عذابهای]] الهی در [[قیامت]] اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] دلیل و علت گرفتار شدن گناهکاران به عذاب الهی در [[آخرت]] را گمان بد و سوء آنها نسبت به [[خداوند]] عنوان کرده است: «این گمان بدی بود که درباره [[پروردگار|پروردگارتان]] داشتید و همان موجب هلاکت شما گردید و سرانجام از زیانکاران شدید.» به گزارش مکارم، در اینکه این سخنان خداوند است یا سخن پوستهای اعضای بدن انسانهای بدکار؟ معنای دوم مناسبتر است و تعبیرات آیه با آن سازگارتر بهنظر میرسد. هرچند که اعضای بدن نیز به فرمان خدا به زبان آمده و سخن میگویند. به باور او، نتیجه هر دو، تقریبا یک چیز است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۵۲-۲۵۳|ج=۲۰}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۴ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۰۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فصلت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۴ | ||||
| شماره آیه | ۲۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۴ | ||||
| شماره حزب | ۹۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۳ سوره فصلت بیست و سومین آیه از چهل و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه به دلیل هلاکت و گرفتار شدن گناهکاران به عذابهای الهی در قیامت اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَذَٰلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنْتُمْ بِرَبِّكُمْ أَرْدَاكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«این گمان بدی که دربارة پروردگارتان داشتید شما را هلاک کرد و در نتیجه از زیانکاران شدید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و این گمان شما بود که در حق پروردگارتان میپنداشتید که شما را هلاک کرد و از زیانکاران شدید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن دلیل و علت گرفتار شدن گناهکاران به عذاب الهی در آخرت را گمان بد و سوء آنها نسبت به خداوند عنوان کرده است: «این گمان بدی بود که درباره پروردگارتان داشتید و همان موجب هلاکت شما گردید و سرانجام از زیانکاران شدید.» به گزارش مکارم، در اینکه این سخنان خداوند است یا سخن پوستهای اعضای بدن انسانهای بدکار؟ معنای دوم مناسبتر است و تعبیرات آیه با آن سازگارتر بهنظر میرسد. هرچند که اعضای بدن نیز به فرمان خدا به زبان آمده و سخن میگویند. به باور او، نتیجه هر دو، تقریبا یک چیز است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فصلت، چهل و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مؤمن و پیش از سوره شوری نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره فصلت، یک آیه (آیه ۲۴) آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند. در این سوره، آیه سجدهدار آمده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۵۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۵۶۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۷۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۷۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۲۵۲-۲۵۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فصلت»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۱۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
