آیه ۳۹ سوره مریم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۹ سوره مریم'''، | '''آیه ۳۹ سوره مریم'''، سی و نهمین [[آیه]] از نوزدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در آیه به [[پیامبر اسلام]] دستور داده میشود که مردم و [[کافران]] را از «[[یوم الحسرة]]» (روز [[قیامت]]) انذار دهد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در آیه به [[پیامبر اسلام]] فرمان میدهد که [[کافران]] و مردم غافل را نسبت به «یوم الحسرة» انذار دهد. براساس متن آیه چنین آمده است: «این کوردلان غافل و بی[[ایمان]] را از روز حسرت که همه چیز پایان میگیرد و راهی برای بازگشت نیست، بترسان و بیم ده.» به گزارش مکارم، «یوم الحسرة» یکی از نامهای روز قیامت است که در آن روز هم نیکوکاران تأسف میخورند که ای کاش بیشتر عمل | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در آیه به [[پیامبر اسلام]] فرمان میدهد که [[کافران]] و مردم غافل را نسبت به «یوم الحسرة» انذار دهد. براساس متن آیه چنین آمده است: «این کوردلان غافل و بی[[ایمان]] را از روز حسرت که همه چیز پایان میگیرد و راهی برای بازگشت نیست، بترسان و بیم ده.» به گزارش مکارم، «یوم الحسرة» یکی از نامهای روز قیامت است که در آن روز هم نیکوکاران تأسف میخورند که ای کاش بیشتر عمل نیکانجام میدادند و هم بدکاران که در آن روز همه حقایق و نتایج اعمال بر همگان آشکار میشود. درمورد [[تفسیر قرآن|تفسیر]] جمله «اذ قضی الامر» نیز [[روایتی]] از [[جعفر صادق]] نقل شده به این مضمون: یعنی [[خداوند]] در آن روز فرمان [[خلود]] را برای اهل [[بهشت]] و اهل [[دوزخ]] صادر میکند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۷۲–۷۳|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۰۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۸ | ||||
| شماره آیه | ۳۹ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۹ سوره مریم، سی و نهمین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در آیه به پیامبر اسلام دستور داده میشود که مردم و کافران را از «یوم الحسرة» (روز قیامت) انذار دهد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ وَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و آنان را که (اينک) در غفلت به سر ميبرند، و ايمان نميآورند از روز حسرت بترسان، آنگاه که کار از کار ميگذرد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و آنان را از روز حسرت بترسان، که امر [الهی] تحقق یابد و آنان غافلند و ایمان نیاورند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در آیه به پیامبر اسلام فرمان میدهد که کافران و مردم غافل را نسبت به «یوم الحسرة» انذار دهد. براساس متن آیه چنین آمده است: «این کوردلان غافل و بیایمان را از روز حسرت که همه چیز پایان میگیرد و راهی برای بازگشت نیست، بترسان و بیم ده.» به گزارش مکارم، «یوم الحسرة» یکی از نامهای روز قیامت است که در آن روز هم نیکوکاران تأسف میخورند که ای کاش بیشتر عمل نیکانجام میدادند و هم بدکاران که در آن روز همه حقایق و نتایج اعمال بر همگان آشکار میشود. درمورد تفسیر جمله «اذ قضی الامر» نیز روایتی از جعفر صادق نقل شده به این مضمون: یعنی خداوند در آن روز فرمان خلود را برای اهل بهشت و اهل دوزخ صادر میکند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۳۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۴۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۷۲–۷۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مریم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
