آیه ۱۰ سوره فصلت: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰ سوره فصلت''' دهمین [[آیه]] از چهل و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۰ سوره فصلت''' دهمین [[آیه]] از چهل و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. آیه به آفرینش کوهها در زمین، معادن آن و مواد غذایی که از زمین به دست میآید، اشاره دارد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه، به خلقت کوهها و معادن و برکات زمین و مواد غذایی پرداخته و چنین میگوید: «او در زمین كوههایی قرار داد و برکات و منافعی در آن آفرید و مواد غذایی مختلف آن را مقدر کرد، اینها همه در چهار روز بود که این مواد غذایی درست به اندازه نیاز نیازمندان و تقاضا کنندگان است.» به گزارش مکارم، [[خداوند]] نیازهای مخلوقاتش را پیش بینی کرده و برای تمام آنها آنچه لازم بوده آفریده و هیچ کم و کاستی در آن نیست. از نظر او، منظور از «سائلین» در اینجا ممکن است انسانها بوده باشد یا اعم از انسانها و حیوانات و گیاهان. بنابراین نه تنها نیاز انسانها بلکه نیاز همه موجودات زنده را از آغاز در خلقت زمین پیش بینی کرده و آنچه برای ادامه حیاتشان لازم و ضروری بوده، آفریده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۲۳-۲۲۶|ج=۲۰}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، [[سوره فصلت]]، چهل و یکمین [[فهرست سورههای قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، شصت و یکمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانستهاند که پس از [[سوره مؤمن]] و پیش از [[سوره شوری]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانستهاند. در سوره فصلت، یک آیه ([[آیه ۲۴ سوره فصلت|آیه ۲۴]]) آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کردهاند. در این سوره، آیه سجدهدار آمده است.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۳۰۱۶|ف=سوره فصلت}}</ref> | به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، [[سوره فصلت]]، چهل و یکمین [[فهرست سورههای قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، شصت و یکمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانستهاند که پس از [[سوره غافر|سوره مؤمن]] و پیش از [[سوره شوری]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانستهاند. در سوره فصلت، یک آیه ([[آیه ۲۴ سوره فصلت|آیه ۲۴]]) آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کردهاند. در این سوره، آیه سجدهدار آمده است.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۳۰۱۶|ف=سوره فصلت}}</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۲۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فصلت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۴ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۴ | ||||
| شماره حزب | ۹۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره فصلت دهمین آیه از چهل و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. آیه به آفرینش کوهها در زمین، معادن آن و مواد غذایی که از زمین به دست میآید، اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ مِنْ فَوْقِهَا وَبَارَكَ فِيهَا وَقَدَّرَ فِيهَا أَقْوَاتَهَا فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَوَاءً لِلسَّائِلِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و او بر روی زمین کوههای استواری قرار داد و در آن برکت نهاد و خوراک (اهل) آنرا به اندازه در آن مقرّر کرد تمام این کارها همراه با آفرینش زمین در چهار روز کامل به پایان آمد، ذکر تعداد این روزها برای کسانی است که دربارهی آن میپرسند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و بر روی آن [زمین]، کوههای استوار آفرید و به آن برکت بخشید و در چهار روز زاد و برگ آن را در آن آماده ساخت، که برای خواهندگان یکسان است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه، به خلقت کوهها و معادن و برکات زمین و مواد غذایی پرداخته و چنین میگوید: «او در زمین كوههایی قرار داد و برکات و منافعی در آن آفرید و مواد غذایی مختلف آن را مقدر کرد، اینها همه در چهار روز بود که این مواد غذایی درست به اندازه نیاز نیازمندان و تقاضا کنندگان است.» به گزارش مکارم، خداوند نیازهای مخلوقاتش را پیش بینی کرده و برای تمام آنها آنچه لازم بوده آفریده و هیچ کم و کاستی در آن نیست. از نظر او، منظور از «سائلین» در اینجا ممکن است انسانها بوده باشد یا اعم از انسانها و حیوانات و گیاهان. بنابراین نه تنها نیاز انسانها بلکه نیاز همه موجودات زنده را از آغاز در خلقت زمین پیش بینی کرده و آنچه برای ادامه حیاتشان لازم و ضروری بوده، آفریده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فصلت، چهل و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مؤمن و پیش از سوره شوری نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره فصلت، یک آیه (آیه ۲۴) آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند. در این سوره، آیه سجدهدار آمده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۴۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۵۴۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۷۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۷۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۲۲۳-۲۲۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فصلت»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۱۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
