آیه ۴ سوره مریم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره مریم'''، چهارمین [[آیه]] از نوزدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. | '''آیه ۴ سوره مریم'''، چهارمین [[آیه]] از نوزدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. متن این آیه [[نجوا]] و درددلهای [[زکریا]] به درگاه [[خداوند]] است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در این آیه زکریا با خدای خود چنین نجوا میکند: «پروردگارا! استخوانهای من سستی گرفته، شعلههای پیری تمام موهای سر مرا فراگرفته است. اما پروردگارا! من هرگز در [[دعا|دعاهایی]] که کردهام از درگاه تو محروم و | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در این آیه زکریا با خدای خود چنین نجوا میکند: «پروردگارا! استخوانهای من سستی گرفته، شعلههای پیری تمام موهای سر مرا فراگرفته است. اما پروردگارا! من هرگز در [[دعا|دعاهایی]] که کردهام از درگاه تو محروم و ناامید بازنگشتم.» به گفته مکارم، «شقاوت» در اینجا به معنای رنج و سختی است؛ یعنی من هرگز در خواستههایم از تو به زحمت و مشقت نمیافتادم. چراکه به سرعت مورد قبول تو واقع میشد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۸|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۰۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۸ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره مریم، چهارمین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. متن این آیه نجوا و درددلهای زکریا به درگاه خداوند است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْبًا وَلَمْ أَكُنْ بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«گفت: پروردگارا! استخوانم سست شده است و شعلههاي پيري سر مرا فرا گرفته است و پروردگارا! هرگز در دعايت نااميد نبودهام»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«گفت پروردگارا استخوانم سستی گرفته و برف پیری بر سرم نشسته است، و پروردگارا هرگز در دعای تو سخت دل نبودهام»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در این آیه زکریا با خدای خود چنین نجوا میکند: «پروردگارا! استخوانهای من سستی گرفته، شعلههای پیری تمام موهای سر مرا فراگرفته است. اما پروردگارا! من هرگز در دعاهایی که کردهام از درگاه تو محروم و ناامید بازنگشتم.» به گفته مکارم، «شقاوت» در اینجا به معنای رنج و سختی است؛ یعنی من هرگز در خواستههایم از تو به زحمت و مشقت نمیافتادم. چراکه به سرعت مورد قبول تو واقع میشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۰۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مریم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
