آیه ۶۱ سوره مریم
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۸ | ||||
| شماره آیه | ۶۱ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۱ سوره مریم، شصت و یکمین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. آیه توصیف بهشت (جنات عدن) است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ ۚ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«باغهاي جاوداني که خداوند در جهان غيب به بندگانش وعده داده است، و وعدۀ خدا حقاً تحقق ميپذيرد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«همان جنات عدن که خداوند رحمان به نادیده به بندگانش وعده داده است، همانا که وعده او وفا خواهد شد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه موردبحث، بهشت و نعمتهای بهشتی اینگونه توصیف شده است: «باغهایی است جاودانه که خداوند رحمن بندگانش را به آن وعده داده و آنها آن را ندیدهاند. وعده خدا قطعا تحقق مییابد.» به گفته مکارم، توصیف به «عدن» به معنای جاودانگی دلیل بر اینست که بهشت و نعمتهای آن زائل شدنی نیستند و تعبیر «بالغیب» یعنی از دیدگان بندگان مؤمن به خداوند پنهان است ولی آنها به آن ایمان دارند. همچنین ممکن است منظور این باشد نعمتهای بهشتی چنانند که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و حتی به ذهن انسانها خطور نکرده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۵۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۹۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۱۰۴-۱۰۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مریم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
