آیه ۴۱ سوره فرقان
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فرقان | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۷ | ||||
| شماره آیه | ۴۱ | ||||
| شماره جزء | ۱۹ | ||||
| شماره حزب | ۷۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۱ سوره فرقان چهل و یکمین آیه از بیست و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به نمونه دیگری از رفتار مشرکان با پیامبر اسلام اشاره شده است که آنان به هنگام دیدن پیامبر او را مسخره میکردند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَإِذَا رَأَوْكَ إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هنگامي كه تو را میبينند فقط به استهزا و تمسخرت میگيرند (و میگویند:) آيا اين است كسي كه خداوند او را به عنوان پيامبر فرستاده است؟!»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چون تو را میدیدند جز به ریشخندت نمیگرفتند [و میگفتند] آیا این همان کسی است که خداوند به پیامبری برانگیخته است؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه بیان سخنان و رفتار مشرکان با پیامبر اسلام به مسخره کردن آنان اشاره میکند و میگوید: «آنان هنگامی که محمد را میدیدند او را مسخره کرده و با طعنه و استهزاء میگفتند: آیا این همان کسی است که خدا او را به عنوان پیامبر مبعوث کرده است؟!»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فرقان، بیست و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره یس و پیش از سوره فاطر نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۶۸ تا ۷۰) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره فرقان، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۴: ۴۶۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۳۰۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۶۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۶۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۵: ۹۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فرقان»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۲۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
