آیه ۱۰ سوره مریم
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۸ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره مریم، دهمین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در آیه به درخواست نشانه از طرف زکریا مبنی بر استجابت دعایش اشاره شده که خداوند به او فرمان داد سه شبانه روز با مردم نمیتواند صحبت کند. (فقط میتوانست ذکر و دعا بخواند.)
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قَالَ رَبِّ اجْعَلْ لِي آيَةً ۚ قَالَ آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَيَالٍ سَوِيًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«گفت: پروردگارا! نشانهاي برايم بگذار، فرمود: نشانهات آن است که سه شبانه روز تمام نميتواني با مردم سخن بگويي با وجود اينکه سالم و تندرستي»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«گفت پروردگارا برای من نشانهای قرار بده فرمود نشانه تو این است که سه شب [و روز] در عین سلامت، با مردم نتوانی سخن گفت»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه از خوشحال شدن زکریا از اجابت دعایش خبر میدهد و میگوید: «زکریا از درگاه خدا درخواست نشانه کرد و گفت: پروردگارا! نشانهای برای من قرار بده. خدا نیز به او گفت: نشانه تو آنست که سه شبانه روز تمام درحالیکه زبانت سالم است، قدرت سخن گفتن با مردم را نخواهی داشت.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۱۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۱۸-۱۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مریم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
