آیه ۳۸ سوره فصلت
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فصلت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۴ | ||||
| شماره آیه | ۳۸ | ||||
| شماره جزء | ۲۴ | ||||
| شماره حزب | ۹۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۸ سوره فصلت سی و هشتمین آیه از چهل و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. آیه به تسبیح فرشتگان الهی اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَإِنِ اسْتَكْبَرُوا فَالَّذِينَ عِنْدَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَهُمْ لَا يَسْأَمُونَ ۩
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس اگر (کافران) کفر ورزیدند (چه باک) آنانکه نزد پروردگارت هستند شب و روز او را به پاکی یاد میکنند و آنان خسته نمیشوند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و اگر تکبر ورزیدند، بدان که کسانی که نزد پروردگارت هستند، در شب و روز او را تسبیح میگویند و ایشان ملول نمیشوند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در آیه مورد بحث به این مطلب اشاره دارد که در صورت استکبار ورزیدن انسانها از عبادت و سجده کردن بر خداوند، فرشتگانی هستند که به تسبیح او مشغولند و از عبادت او ملالت و خستگی پیدا نمیکنند. طبق متن آیه چنین آمده است: «اگر در عبادت خدا استکبار کردند هرگز نگران نباش، چون فرشتگان مقربی که در پیشگاه او هستند شب و روز برای او تسبیح میگویند و هیچگاه از عبادت او ملالت و خستگی پیدا نمیکنند.» مکارم در تفسیر آیه درباره وجوب سجده این آیه یا آیه قبلی مینویسد: «درمورد اینکه آیا سجده در این آیه واجب است یا پس از اتمام هر دو آیه؟ در میان فقهای اهل سنت گفتگو است که شافعی و مالک برای آیه اول، وجوب سجده را قائلند و ابوحنیفه و احمد بن حنبل پس از اتمام هر دو آیه، سجده را واجب میدانند. اما به عقیده علمای امامیه و براساس روایات اهل بیت، محل سجده همان جمله «ان کنتم تعبدون» است. لذا آنان آیه نخست را از سجدههای واجب قرآن میدانند. نکته قابل توجه دیگر درباره آیه سجده این است که آنچه واجب است، اصل سجده است ولی ذکر آن مستحب میباشد و در روایتی نیز آمده است که در سجده این ذکر خوانده شود: «لا اله الا اللَّه حقا حقا، لا اله الا اللَّه ایمانا و تصدیقا، لا اله الا اللَّه عبودیة و رقا سجدت لک یا رب تعبدا و رقا، لا مستنكفا و لا مستکبرا بل انا عبد ذلیل خائف مستجیر.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فصلت، چهل و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مؤمن و پیش از سوره شوری نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره فصلت، یک آیه (آیه ۲۴) آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند. در این سوره، آیه سجدهدار آمده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۶۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۵۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۲۹۱-۲۹۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فصلت»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۱۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
