بدون تصویر

آیه ۵۲ سوره طه

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۵۲ سوره طه
مشخصات قرآنی
نام سورهطه
تعداد آیات سوره۱۳۵
شماره آیه۵۲
شماره جزء۱۶
شماره حزب۶۳
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۵۲ سوره طه، پنجاه و دومین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانسته‌اند. آیه اشاره دارد به پاسخ موسی که گفت: «تمام مشخصات گذشتگان در کتابی ثبت و ضبط شده است که هرگز از بین نمی‌رود و فراموش نمی‌شود.»

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 قَالَ عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّي فِي كِتَابٍ ۖ لَا يَضِلُّ رَبِّي وَلَا يَنْسَى آیهٔ ۵۲ از سورهٔ ۲۰ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«(موسي) گفت: علم نزد پروردگارم در کتابي است، پروردگارم (هرگز) به خطا نمي‌رود و فراموش نمي‌کند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«گفت علم آن با پروردگار من و در کتابی مکتوب است، و پروردگار من نه فرو می‌گذارد و نه فراموش می‌کند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه پاسخ موسی به فرعون را چنین بیان می‌کند: «تمام مشخصات اقوام گذشته، نزد پروردگار من در کتابی ضبط شده و هیچ‌گاه نسبت به آنها گمراه نمی‌شود و فراموش نمی‌کند.» (یعنی حساب و کتاب همه در نزد خداوند محفوظ است و هر کس سرانجام به پاداش یا کیفر اعمال خود خواهد رسید.) مکارم در مورد تفاوت «لایضل» با «لاینسی» آورده است که «لایضل» اشاره به نفی هرگونه اشتباه از خداوند است و «لاینسی» اشاره به نفی نسیان و فراموشی دارد. (نه در آغاز کار اشتباهی صورت گرفته و نه در نگهداری حساب افراد گرفتار فراموشی می‌شود.)[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.