آیه ۱۵ سوره طه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۵ سوره طه'''، پانزدهمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. | '''آیه ۱۵ سوره طه'''، پانزدهمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. اشاره آیه به [[معاد]] سومین دستوری است که [[خداوند]] به [[موسی]] در نخستین [[وحی]] خود به او داده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در ادامه بیان نخستین وحی و پیامی که به موسی از جانب خداوند داده شد، چنین میگوید: «[[رستاخیز]] قطعاً خواهد آمد و من آن را پنهان میکنم تا هر کس در برابر سعی و تلاش خویش [[جزا]] ببیند.» به گزارش مکارم، «اَکادُ» در اینجا به معنای «اُریدُ» (میخواهم) است که در برخی از کتب لغت نیز به این معنا آمده است. به باور مکارم، علت مخفی نگه داشتن تاریخ [[قیامت]] این است که خدا میخواهد به همگان نوعی آزادی عمل اعطا کند و از آنجایی که وقت دقیق آمدنش معلوم نیست باعث حالت آماده باش دائمی برای انسانها و در نتیجه پذیرش برنامههای تربیتی است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۷۰–۱۷۱|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۲۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۵ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۵ سوره طه، پانزدهمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به معاد سومین دستوری است که خداوند به موسی در نخستین وحی خود به او داده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بيگمان قيامت آمدني است، نزديک است آن را از خود نيز پنهان دارم تا هرکس برابر تلاش و کوشش خود جزا و سزا داده شود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«قیامت فرارسنده است، میخواهم [چندی هم] پنهانش بدارم تا هر کسی بر وفق کوششش جزا یابد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه بیان نخستین وحی و پیامی که به موسی از جانب خداوند داده شد، چنین میگوید: «رستاخیز قطعاً خواهد آمد و من آن را پنهان میکنم تا هر کس در برابر سعی و تلاش خویش جزا ببیند.» به گزارش مکارم، «اَکادُ» در اینجا به معنای «اُریدُ» (میخواهم) است که در برخی از کتب لغت نیز به این معنا آمده است. به باور مکارم، علت مخفی نگه داشتن تاریخ قیامت این است که خدا میخواهد به همگان نوعی آزادی عمل اعطا کند و از آنجایی که وقت دقیق آمدنش معلوم نیست باعث حالت آماده باش دائمی برای انسانها و در نتیجه پذیرش برنامههای تربیتی است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۲۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۱۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۱۷۰–۱۷۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
