آیه ۱۱۰ سوره طه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱۰ سوره طه'''، صد و دهمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در این آیه به علم فراگیر و گسترده [[خداوند]] بر اعمال تمام انسانها اشاره شده است. | '''آیه ۱۱۰ سوره طه'''، صد و دهمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در این آیه به علم فراگیر و گسترده [[خداوند]] بر اعمال تمام انسانها اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در توصیف علم و آگاهی خداوند بر اعمال انسانها در صحنه [[قیامت]] چنین بیان میکند که «خداوند آنچه را که [[گناهکاران]] در پیش دارند و آنچه را در دنیا پشت سر گذاشتهاند؛ از همه چیز آگاه و مطلع است. ولی مردم به خداوند احاطه علمی ندارند.» به گفته مکارم، این دادگاه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در توصیف علم و آگاهی خداوند بر اعمال انسانها در صحنه [[قیامت]] چنین بیان میکند که «خداوند آنچه را که [[گناهکاران]] در پیش دارند و آنچه را در دنیا پشت سر گذاشتهاند؛ از همه چیز آگاه و مطلع است. ولی مردم به خداوند احاطه علمی ندارند.» به گفته مکارم، این دادگاه کاملاً عادلانه و بدون نقص است. چراکه خداوند هم نسبت به اعمال تمام انسانها احاطه علمی دارد و از آنها آگاه است و هم نسبت به حکم و جزای اعمال کاملاً مسلط و داناست.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۰۵–۳۰۶|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۳۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۰ سوره طه، صد و دهمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در این آیه به علم فراگیر و گسترده خداوند بر اعمال تمام انسانها اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْمًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«خدا ميداند آنچه را که از پيش فرستاده و آنچه را که پشت سر گذاشتهاند، ولي (انسانها) از آفريدگار آگاهي ندارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنچه پیشرو و آنچه پشتسرشان است، میداند و آنان به او احاطه علمی ندارند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در توصیف علم و آگاهی خداوند بر اعمال انسانها در صحنه قیامت چنین بیان میکند که «خداوند آنچه را که گناهکاران در پیش دارند و آنچه را در دنیا پشت سر گذاشتهاند؛ از همه چیز آگاه و مطلع است. ولی مردم به خداوند احاطه علمی ندارند.» به گفته مکارم، این دادگاه کاملاً عادلانه و بدون نقص است. چراکه خداوند هم نسبت به اعمال تمام انسانها احاطه علمی دارد و از آنها آگاه است و هم نسبت به حکم و جزای اعمال کاملاً مسلط و داناست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۹۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۲۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۳۰۵–۳۰۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
