آیه ۵۱ سوره مریم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵۱ سوره مریم'''، پنجاه و یکمین [[آیه]] از نوزدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در آیه به داستان [[موسی]] از [[پیامبران]] [[خدا]] اشاره شده است. | '''آیه ۵۱ سوره مریم'''، پنجاه و یکمین [[آیه]] از نوزدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در آیه به داستان [[موسی]] از [[پیامبران]] [[خدا]] اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به موسی یکی از فرزندان [[ابراهیم]] اشاره دارد و میگوید: «از موسی در [[کتاب آسمانی]] یاد کن که او | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به موسی یکی از فرزندان [[ابراهیم]] اشاره دارد و میگوید: «از موسی در [[کتاب آسمانی]] یاد کن که او به خاطر اطاعت و بندگی خدا به جایی رسید که خدا او را خالص و پاک ساخت. او پیامبری و رسولی والا مقام بود.» در این آیه هم از مقام [[رسالت]] و هم از مقام [[نبوت]] دربارهٔ موسی نام برده شده است. «[[رسول]]» به کسی گفته میشود که مأموریتی بر عهده او گذارده شود و او موظف به [[تبلیغ]] و ادای آن باشد. «[[نبی]]» نیز به کسی گفته میشود که خبر الهی را دریافت میکند و به دیگران اطلاع میدهد. ولی در اینجا برای اشاره به بلندی مقام و شأن موسی به کار رفته است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۸۹–۹۰|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۰۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۸ | ||||
| شماره آیه | ۵۱ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۱ سوره مریم، پنجاه و یکمین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در آیه به داستان موسی از پیامبران خدا اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مُوسَىٰ ۚ إِنَّهُ كَانَ مُخْلَصًا وَكَانَ رَسُولًا نَبِيًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و در اين کتاب از موسي ياد کن، به راستي که او خلوص يافته، و فرستادهاي پيامبر بود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و در کتاب آسمانی از موسی یاد کن که او اخلاص یافته و فرستادهای پیامبر بود»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به موسی یکی از فرزندان ابراهیم اشاره دارد و میگوید: «از موسی در کتاب آسمانی یاد کن که او به خاطر اطاعت و بندگی خدا به جایی رسید که خدا او را خالص و پاک ساخت. او پیامبری و رسولی والا مقام بود.» در این آیه هم از مقام رسالت و هم از مقام نبوت دربارهٔ موسی نام برده شده است. «رسول» به کسی گفته میشود که مأموریتی بر عهده او گذارده شود و او موظف به تبلیغ و ادای آن باشد. «نبی» نیز به کسی گفته میشود که خبر الهی را دریافت میکند و به دیگران اطلاع میدهد. ولی در اینجا برای اشاره به بلندی مقام و شأن موسی به کار رفته است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۴۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۸۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۸۹–۹۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مریم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
