آیه ۱۰۳ سوره طه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۰۳ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰۳ سوره طه، صد و سومین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به گفتگوی گناهکاران با یکدیگر در عالم برزخ به هنگام برپایی قیامت است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«در ميان خويش آهسته به هم ميگويند: جز ده شبانه روز نماندهايد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آهسته در میان خود سخن گویند که جز ده روز [در دنیا] به سر نبردهاید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه از گفتگوی گناهکاران دربارهٔ مقدار زمانی که در عالم برزخ درنگ داشتهاند، اینگونه گزارش کرده است: «بعضی از آنان آهسته به گروه دیگر میگویند: شما تنها ده شب در عالم برزخ بودید.» به گفته مکارم، توقف آنها بدون تردید در عالم برزخ بسیار طولانی بوده؛ اما در برابر عمر و زمان قیامت مدتی بسیار کوتاه بهشمار میآید. همچنین آهسته سخن گفتن آنها یا به خاطر ترس شدیدی است که آنها از مشاهده قیامت برای آنها به وجود آمده یا بر اثر شدت ضعف و ناتوانی آنهاست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۹۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۲۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۲۹۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
