بدون تصویر

آیه ۵۲ سوره طه

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۲۸ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۵۲ سوره طه
مشخصات قرآنی
نام سورهطه
تعداد آیات سوره۱۳۵
شماره آیه۵۲
شماره جزء۱۶
شماره حزب۶۳
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۵۲ سوره طه، پنجاه و دومین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانسته‌اند. آیه اشاره دارد به پاسخ موسی که گفت: «تمام مشخصات گذشتگان در کتابی ثبت و ضبط شده است که هرگز از بین نمی‌رود و فراموش نمی‌شود.»

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 قَالَ عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّي فِي كِتَابٍ ۖ لَا يَضِلُّ رَبِّي وَلَا يَنْسَى آیهٔ ۵۲ از سورهٔ ۲۰ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«(موسي) گفت: علم نزد پروردگارم در کتابي است، پروردگارم (هرگز) به خطا نمي‌رود و فراموش نمي‌کند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«گفت علم آن با پروردگار من و در کتابی مکتوب است، و پروردگار من نه فرو می‌گذارد و نه فراموش می‌کند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه پاسخ موسی به فرعون را چنین بیان می‌کند: «تمام مشخصات اقوام گذشته، نزد پروردگار من در کتابی ضبط شده و هیچ‌گاه نسبت به آنها گمراه نمی‌شود و فراموش نمی‌کند.» (یعنی حساب و کتاب همه در نزد خداوند محفوظ است و هر کس سرانجام به پاداش یا کیفر اعمال خود خواهد رسید.) مکارم در مورد تفاوت «لایضل» با «لاینسی» آورده است که «لایضل» اشاره به نفی هرگونه اشتباه از خداوند است و «لاینسی» اشاره به نفی نسیان و فراموشی دارد. (نه در آغاز کار اشتباهی صورت گرفته و نه در نگهداری حساب افراد گرفتار فراموشی می‌شود.)[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.