بدون تصویر

آیه ۱۵ سوره طه

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۵ سوره طه
مشخصات قرآنی
نام سورهطه
تعداد آیات سوره۱۳۵
شماره آیه۱۵
شماره جزء۱۶
شماره حزب۶۳
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۵ سوره طه، پانزدهمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانسته‌اند. اشاره آیه به معاد سومین دستوری است که خداوند به موسی در نخستین وحی خود به او داده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 إِنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَىٰ آیهٔ ۱۵ از سورهٔ ۲۰ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«بي‌گمان قيامت آمدني است، نزديک است آن را از خود نيز پنهان دارم تا هرکس برابر تلاش و کوشش خود جزا و سزا داده شود»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«قیامت فرارسنده است، می‌خواهم [چندی هم‌] پنهانش بدارم تا هر کسی بر وفق کوششش جزا یابد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در ادامه بیان نخستین وحی و پیامی که به موسی از جانب خداوند داده شد، چنین می‌گوید: «رستاخیز قطعاً خواهد آمد و من آن را پنهان می‌کنم تا هر کس در برابر سعی و تلاش خویش جزا ببیند.» به گزارش مکارم، «اَکادُ» در اینجا به معنای «اُریدُ» (می‌خواهم) است که در برخی از کتب لغت نیز به این معنا آمده است. به باور مکارم، علت مخفی نگه داشتن تاریخ قیامت این است که خدا می‌خواهد به همگان نوعی آزادی عمل اعطا کند و از آنجایی که وقت دقیق آمدنش معلوم نیست باعث حالت آماده باش دائمی برای انسان‌ها و در نتیجه پذیرش برنامه‌های تربیتی است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.