آیه ۶۲ سوره زخرف
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۶۲ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۲ سوره زخرف شصت و دومین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه به شیطان اشاره و به عنوان دشمن آشکار انسان معرفی شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَا يَصُدَّنَّكُمُ الشَّيْطَانُ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و شیطان هرگز شما را باز ندارد، بیگمان او برای شما دشمنی آشکار است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و شیطان راه شما را نزند، که او دشمن آشکار شماست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه شیطان را دشمن آشکار خوانده و به انسانها و مسلمانان هشدار میدهد که از او پیروی نکنند. برطبق متن آیه، {به هوش باشید} شیطان شما را از راه خدا و از توجه به سرنوشتتان در رستاخیز باز ندارد، چرا که او دشمن آشکاری برای شما است. به گزارش مکارم، شیطان از همان روز نخست به هنگام وسوسه آدم و حوا و هبوط آنها به زمین، دشمنی خود را نشان داد و با سوگند یاد نمودن به اینکه همه انسانها (جز مخلصین) را گمراه خواهد کرد، دشمنی خویش را آشکارتر و جدیتر بیان نمود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۳۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۶۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۱۰۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
