آیه ۱۷ سوره زخرف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۷ سوره زخرف''' هفدهمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۷ سوره زخرف''' هفدهمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه برای رد کردن [[اعتقاد|عقیده]] [[باطل]] [[پرستش]] [[فرشتگان]] از تفکر [[خرافی]] [[مشرکان]] استفاده و به عکسالعمل مشرکان در برابر شنیدن خبر ولادت فرزندان دخترشان اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه برای رد کردن عقیده باطل پرستش فرشتگان باز هم از تفکر خرافی خود مشرکان بهره گرفته و چنین میگوید: «هر گاه یکی از آنها را به همان چیزی که براى [[خداوند]] [[رحمن]] شبیه قرار داده، [[بشارت]] دهند؛ صورتش از فرط ناراحتی سیاه میشود و مملو از خشم و غضب میگردد!» به گزارش مکارم، منظور از «بِما ضَرَبَ لِلرَّحْمنِ مَثَلًا» همان فرشتگانی است که مشرکان آنها را دختران [[خدا]] میدانستند و آنان را میپرستیدند. به گفته او، واژه «کظیم» (از ماده کَظْم) به معنای گلوگاه است و در مورد کسی که قلبش مملو از خشم یا اندوه است، بهکار میرود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۷-۲۸|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۳۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷ سوره زخرف هفدهمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه برای رد کردن عقیده باطل پرستش فرشتگان از تفکر خرافی مشرکان استفاده و به عکسالعمل مشرکان در برابر شنیدن خبر ولادت فرزندان دخترشان اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هرگاه یکی از آنانرا به همان چیزی مژده دهند که برای (خداوند) رحمان مثل زده است چهرهاش سیاه میشود و سرشار از غم میگردد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چون هر یک از آنان را به آنچه برای خداوند مثل میزند [دختر]، خبر دهند، چهرهاش سیاه شود و اندوه خود را فرو خورد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه برای رد کردن عقیده باطل پرستش فرشتگان باز هم از تفکر خرافی خود مشرکان بهره گرفته و چنین میگوید: «هر گاه یکی از آنها را به همان چیزی که براى خداوند رحمن شبیه قرار داده، بشارت دهند؛ صورتش از فرط ناراحتی سیاه میشود و مملو از خشم و غضب میگردد!» به گزارش مکارم، منظور از «بِما ضَرَبَ لِلرَّحْمنِ مَثَلًا» همان فرشتگانی است که مشرکان آنها را دختران خدا میدانستند و آنان را میپرستیدند. به گفته او، واژه «کظیم» (از ماده کَظْم) به معنای گلوگاه است و در مورد کسی که قلبش مملو از خشم یا اندوه است، بهکار میرود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۲۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۳۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۲۷-۲۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
