آیه ۳۸ سوره طه: تفاوت میان نسخهها
(ایجاد مقاله آیات) |
(ابرابزار) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۸ سوره طه'''، سی و هشتمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. اشاره آیه به زمانی است که [[خداوند]] به مادر [[موسی]] برای نجات نوزادش از دست [[فرعون]] [[وحی]] کرد. | |||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص= | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۴۶|ج=۲۲}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۱۸۵|ج=۱۴}}</ref> | ||
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | <blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | ||
== ترجمه == | == ترجمه == | ||
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص= | [[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۳۱۴}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | ||
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص= | [[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۳۱۴}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: این آیه زمانی از زندگی موسی را ترسیم میکند که مادر او برای نجات فرزندش از چنگال فرعونیان شدیداً در اضطراب و ناراحتی بود؛ لذا خداوند به او راه نجات از آن مهلکه را الهام کرد. بنابر متن آیه نیز آمده است که «ما به مادرت آنچه را باید وحی شود، وحی کردیم.» به گزارش مکارم، در آن برهه از زمان، فرعون برای جلوگیری از قدرت پیدا کردن [[بنیاسرائیل]] و شورش آنان دستور داده بود هر پسری از بنیاسرائیل متولد میشود، به قتل برسانند و دخترانشان را برای کنیزی و خدمتگرازی به فرعون زنده نگهدارند. از این رو خداوند به مادر موسی که احساس میکرد جان فرزندش در خطر است و میدانست مخفی نگه داشتن موقتی او نیز چاره ساز نیست، الهام کرد که موسی را به خدا بسپارد تا او را برایش حفظ گرداند و بار دیگر به مادر بازگرداند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۹۷–۱۹۸|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، [[سوره طه]]، بیستمین [[فهرست سورههای قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانستهاند که پس از [[سوره مریم]] و پیش از [[سوره واقعه]] نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو [[آیه]] (آیات [[آیه ۱۳۰ سوره طه|۱۳۰]] و [[آیه ۱۳۱ سوره طه|۱۳۱]]) از آن را [[سوره مدنی|مدنی]] و الباقی را [[سوره مکی|مکی]] دانستهاند. در سوره طه، سه آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کردهاند.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۹۸۸|ف=سوره طه}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۲۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۳۸ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۸ سوره طه، سی و هشتمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به زمانی است که خداوند به مادر موسی برای نجات نوزادش از دست فرعون وحی کرد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِذْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ أُمِّكَ مَا يُوحَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بدانگاه که آنچه لازم بود به مادرت الهام کرديم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنگاه که به مادرت آنچه باید وحی کردیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: این آیه زمانی از زندگی موسی را ترسیم میکند که مادر او برای نجات فرزندش از چنگال فرعونیان شدیداً در اضطراب و ناراحتی بود؛ لذا خداوند به او راه نجات از آن مهلکه را الهام کرد. بنابر متن آیه نیز آمده است که «ما به مادرت آنچه را باید وحی شود، وحی کردیم.» به گزارش مکارم، در آن برهه از زمان، فرعون برای جلوگیری از قدرت پیدا کردن بنیاسرائیل و شورش آنان دستور داده بود هر پسری از بنیاسرائیل متولد میشود، به قتل برسانند و دخترانشان را برای کنیزی و خدمتگرازی به فرعون زنده نگهدارند. از این رو خداوند به مادر موسی که احساس میکرد جان فرزندش در خطر است و میدانست مخفی نگه داشتن موقتی او نیز چاره ساز نیست، الهام کرد که موسی را به خدا بسپارد تا او را برایش حفظ گرداند و بار دیگر به مادر بازگرداند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۴۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۱۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۱۹۷–۱۹۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
