آیه ۴۴ سوره طه: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۴ سوره طه'''، چهل و چهارمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. | '''آیه ۴۴ سوره طه'''، چهل و چهارمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. موضوع آیه چگونگی و طرز برخورد با [[فرعون]] است که [[خداوند]] به [[موسی]] برای مؤثر بودن دعوتش فرمان داد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه موردبحث، طرز برخورد مؤثر با فرعون در آغاز کار بیان شده است: «با سخن نرم با او سخن بگویید. شاید متذکر شود یا از خدا بترسد.» به گفته مکارم، تفاوت میان «یتذکر» و «یخشی» این است که اگر با سخن نرم و ملایم با او روبرو شوید و با او با قاطعیت و صراحت سخن بگویید سه احتمال وجود دارد. یا اینکه نتیجهاش این باشد که دلایل منطقی شما را بپذیرد و [[ایمان]] آورد. دوم احتمال دارد که لااقل از ترس مجازات الهی در دنیا یا [[آخرت]] تسلیم شود و با شما مخالفت نکند. احتمال سوم اینست که نه متذکر شود و نه از خدا بترسد، بلکه راه مخالفت را پیش بگیرد. برای همین با تعبیر «لعل» اشاره شده است. در هر حال نسبت به او [[اتمام حجت]] خواهد شد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۰۸–۲۰۹|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۲۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۴۴ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۴ سوره طه، چهل و چهارمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. موضوع آیه چگونگی و طرز برخورد با فرعون است که خداوند به موسی برای مؤثر بودن دعوتش فرمان داد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَيِّنًا لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و با او به نرمي سخن بگوييد، شايد پند پذيرد يا بهراسد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و با او سخنی نرم بگویید، باشد که پند گیرد یا خشوع و خشیت یابد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه موردبحث، طرز برخورد مؤثر با فرعون در آغاز کار بیان شده است: «با سخن نرم با او سخن بگویید. شاید متذکر شود یا از خدا بترسد.» به گفته مکارم، تفاوت میان «یتذکر» و «یخشی» این است که اگر با سخن نرم و ملایم با او روبرو شوید و با او با قاطعیت و صراحت سخن بگویید سه احتمال وجود دارد. یا اینکه نتیجهاش این باشد که دلایل منطقی شما را بپذیرد و ایمان آورد. دوم احتمال دارد که لااقل از ترس مجازات الهی در دنیا یا آخرت تسلیم شود و با شما مخالفت نکند. احتمال سوم اینست که نه متذکر شود و نه از خدا بترسد، بلکه راه مخالفت را پیش بگیرد. برای همین با تعبیر «لعل» اشاره شده است. در هر حال نسبت به او اتمام حجت خواهد شد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۴۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۱۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۲۰۸–۲۰۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
