آیه ۸۰ سوره طه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۸۰ سوره طه'''، هشتادمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. اشاره آیه به یادآوری [[ | '''آیه ۸۰ سوره طه'''، هشتادمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. اشاره آیه به یادآوری [[نعمت|نعمتهایی]] است که [[خداوند]] به [[بنیاسرائیل]] بخشیده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در ادامه سرگذشت [[موسی]]، به نعمتهایی که خداوند به بنیاسرائیل اعطا کرده، اشاره دارد. برطبق متن آیه، پس از نجات بنی اسرائیل از دست [[فرعون]]، به بنی اسرائیل چنین گفته شده است: «ای بنی اسرائیل، ما شما را از چنگال دشمنانتان رهایی بخشیدیم. ما شما را به میعادگاه [[کوه طور|طور]] دعوت کردیم و ما «من» و «سلوی» را بر شما نازل کردیم.» به گزارش مکارم، منظور از «من» و «سلوی» بنابه نظر [[مفسران]] اینست که «من» یک نوع عسل طبیعی بوده که در کوههای مجاور آن بیابان وجود داشته و «سلوی» نوعی پرنده حلال گوشت شبیه به کبوتر بوده است. به گزارش او، در [[آیه ۵۷ سوره بقره]] نیز به این دو موهبت الهی اشاره شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در ادامه سرگذشت [[موسی]]، به نعمتهایی که خداوند به بنیاسرائیل اعطا کرده، اشاره دارد. برطبق متن آیه، پس از نجات بنی اسرائیل از دست [[فرعون]]، به بنی اسرائیل چنین گفته شده است: «ای بنی اسرائیل، ما شما را از چنگال دشمنانتان رهایی بخشیدیم. ما شما را به میعادگاه [[کوه طور|طور]] دعوت کردیم و ما «من» و «سلوی» را بر شما نازل کردیم.» به گزارش مکارم، منظور از «من» و «سلوی» بنابه نظر [[مفسران]] اینست که «من» یک نوع عسل طبیعی بوده که در کوههای مجاور آن بیابان وجود داشته و «سلوی» نوعی پرنده حلال گوشت شبیه به کبوتر بوده است. به گزارش او، در [[آیه ۵۷ سوره بقره]] نیز به این دو موهبت الهی اشاره شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۶۰–۲۶۲|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۳۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۸۰ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸۰ سوره طه، هشتادمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به یادآوری نعمتهایی است که خداوند به بنیاسرائیل بخشیده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ قَدْ أَنْجَيْنَاكُمْ مِنْ عَدُوِّكُمْ وَوَاعَدْنَاكُمْ جَانِبَ الطُّورِ الْأَيْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«اي بنياسراييل! ما شما را از دشمنتان نجات داديم، و طرف راست کوه طور را ميعادگاه شما مقرر کرديم و بر شما (مَن) و (سَلوَي) فرو فرستاديم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«ای بنیاسرائیل به راستی شما را از دشمنتان رهانیدیم و با شما در جانب طور ایمن وعده گذاردیم و بر شما من و سلوی فرو فرستادیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه سرگذشت موسی، به نعمتهایی که خداوند به بنیاسرائیل اعطا کرده، اشاره دارد. برطبق متن آیه، پس از نجات بنی اسرائیل از دست فرعون، به بنی اسرائیل چنین گفته شده است: «ای بنی اسرائیل، ما شما را از چنگال دشمنانتان رهایی بخشیدیم. ما شما را به میعادگاه طور دعوت کردیم و ما «من» و «سلوی» را بر شما نازل کردیم.» به گزارش مکارم، منظور از «من» و «سلوی» بنابه نظر مفسران اینست که «من» یک نوع عسل طبیعی بوده که در کوههای مجاور آن بیابان وجود داشته و «سلوی» نوعی پرنده حلال گوشت شبیه به کبوتر بوده است. به گزارش او، در آیه ۵۷ سوره بقره نیز به این دو موهبت الهی اشاره شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۸۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۲۵۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۲۶۰–۲۶۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
