آیه ۴۱ سوره طه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۱ سوره طه'''، چهل و یکمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. آیه به لطف و توجه خاص [[خداوند]] به [[موسی]] اشاره دارد. | '''آیه ۴۱ سوره طه'''، چهل و یکمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. آیه به لطف و توجه خاص [[خداوند]] به [[موسی]] اشاره دارد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه از زبان خداوند اینگونه بیان میکند: «من تو را برای خودم پرورش دادم و ساختم.» به گزارش مکارم، تأکید آیه به این مطلب است که برای وظیفه سنگین [[نبوت]] و دریافت [[وحی]]، موسی از همان دوران کودکی در حوادث مختلف مورد آزمایش قرار گرفت تا نیرو و توانش افزوده شود و آماده این مأموریت بزرگ گردد. در | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه از زبان خداوند اینگونه بیان میکند: «من تو را برای خودم پرورش دادم و ساختم.» به گزارش مکارم، تأکید آیه به این مطلب است که برای وظیفه سنگین [[نبوت]] و دریافت [[وحی]]، موسی از همان دوران کودکی در حوادث مختلف مورد آزمایش قرار گرفت تا نیرو و توانش افزوده شود و آماده این مأموریت بزرگ گردد. در لغت «اصطناع» (از ماده صنع) به معنای اصرار و اقدام مؤکد برای اصلاح چیزی است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۰۴–۲۰۵|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۲۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۴۱ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۱ سوره طه، چهل و یکمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. آیه به لطف و توجه خاص خداوند به موسی اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَاصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِي
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و تو را براي خويش پروردهام»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و تو را برای خود پروردم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه از زبان خداوند اینگونه بیان میکند: «من تو را برای خودم پرورش دادم و ساختم.» به گزارش مکارم، تأکید آیه به این مطلب است که برای وظیفه سنگین نبوت و دریافت وحی، موسی از همان دوران کودکی در حوادث مختلف مورد آزمایش قرار گرفت تا نیرو و توانش افزوده شود و آماده این مأموریت بزرگ گردد. در لغت «اصطناع» (از ماده صنع) به معنای اصرار و اقدام مؤکد برای اصلاح چیزی است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۴۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۱۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۲۰۴–۲۰۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
