آیه ۵ سوره طه: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵ سوره طه'''، پنجمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. | '''آیه ۵ سوره طه'''، پنجمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در آیه به محدوده فرماندهی [[خداوند]] اشاره دارد که با لفظ «[[عرش]]» تعبیر از آن یاد شده است و تمام عالم هستی را شامل میشود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که [[قرآن]] در این آیه خداوند را اینطور معرفی کرده است: «او خداوند [[رحمان|رحمانی]] است که بر عرش تسلط دارد.» در لغت «عرش» به چیزی گفته میشود که دارای سقف است و گاهی نیز به خود سقف یا تختهایی بلند پایه مانند تخت پادشاهان اطلاق شده است و منظور از آن مجموعه هستی است که تخت حکومت او بهحساب میآید. براین اساس «استوی علی العرش» کنایه از تسلط و احاطه خداوند بر جهان هستی و نفوذ فرمان او و تدبیرش در تمام عالم است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۶۰|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۵ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۱۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۵ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵ سوره طه، پنجمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در آیه به محدوده فرماندهی خداوند اشاره دارد که با لفظ «عرش» تعبیر از آن یاد شده است و تمام عالم هستی را شامل میشود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
الرَّحْمَٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«خداوند مهربان بر بالاي عرش است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«خداوند رحمان بر عرش استیلاء یافت»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که قرآن در این آیه خداوند را اینطور معرفی کرده است: «او خداوند رحمانی است که بر عرش تسلط دارد.» در لغت «عرش» به چیزی گفته میشود که دارای سقف است و گاهی نیز به خود سقف یا تختهایی بلند پایه مانند تخت پادشاهان اطلاق شده است و منظور از آن مجموعه هستی است که تخت حکومت او بهحساب میآید. براین اساس «استوی علی العرش» کنایه از تسلط و احاطه خداوند بر جهان هستی و نفوذ فرمان او و تدبیرش در تمام عالم است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۱۶۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۱۶۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
